Hoofdstuk 1.

“Doei maaam.” Schreeuwde ik. Het was maandagochtend en tijd om naar school te gaan. Ik deed de deur open en een klap van koude lucht kwam in mijn gezicht. God, wat haatte ik maandagochtends. Ik deed mn handen in mn zakken van mn versleten winterjas om ze te beschermen tegen het koude weer. Mijn school was om de hoek van de straat tegenover het oude winkelcentrum dus het was niet zolang lopen. Ik gaapte en keek op mn horloge. Shit al bijna half 9. De laatste meters rende ik naar school en net optijd kwam ik binnen in het klaslokaal van meneer smit. “JULIE, WAAR WAS JE? IK HAD OP JE GEWACHT.” Zei Rosa met haar armen overelkaar. Ze keek me streng aan. Ik had hier echt geen zin in. “Ik had me gewoon verslapen, oke. Waar is meneer Smit ?” Snauwde ik. “hooooo. Er is hier iemand met het verkeerde been uit bed gestapt. Meneer Smit is iets aan het kopieeren ofzo.” “okedan, laat me gewoon even.” Zei ik terwijl ik Rosa aan de kant duwde en mijn tas op de tafel naast Rosa smeet. Rosa was mijn beste vriendin sinds de kleuterschool. Ze had lang bruin haar tot de middel van haar rug en groene sparkelende ogen. Ze was er altijd voor me als ik haar nodig had en vrolijkte me op wanneer ik een beetje depri was maar op een of andere manier had ik vandaag gewoon geen zin in het gepraat van haar. “Oke mevrouwtje, maar ik heb goed nieuws.” Ik negeerde wat ze zei en begon mijn engels boeken te zoeken in mijn overvolle tas. “Weetje nog, die wedstrijd dat je one direction mag ontmoeten?” zei Rosa. Rosa en ik waren grote, maar dan ook grote one direction fans. Ik bedoel ze zijn perfect, knap, talentvol, grappig, wat kan je nog meer wensen ? Ik keek op van mijn tas en zag haar glimlachen. “Jaaa... als ze het woord one direction zegt is ze wel wakker hoor..” “Zeg nouuuuu...” zei ik met een zeurstem. “oke, ik heb ons ingeschreven.” “dus...?” “We zitten bij de laatste 10.” Verschrikt keek ik haar aan. De laatste 10, wow ?! “NOOOWAY. HEB JIJ ALLE OPDRACHTEN ZELF GEDAAN.” “Jaa.” “ohmyyyyyygod je bent een held! Wat er ook gebeurt, ik ben zo dankbaar dat je alles zelf hebt gedaan. ” ik knuffelde haar totdat ik iemand op mijn schouder voelde tikken. Waarom verpest iemand weer het dramatische knuffelmoment. Ik wilde me boos omdraaien en heel hard ‘WAT’ schreeuwen totdat ik recht in de boze ogen keek van Meneer Smit. “En wat zijn wij aan het doen jongedame?” zei hij met een bromstem. In mijn ooghoekenzag ik Rosa naar haar plaats sluipen. Typisch Rosa weer dit. “Uuuhm..” “Dat dacht ik ook, snel naar je plek voordat je er wordt uitgestuurd.” En Smit liep naar het grote witte digibord. Snel ging ik op mijn plek zitten om naar de slaapwekkende stem van onze leraar engels te luisteren. Voorzichtig schuifte Rosa een afgescheurd briefje naar me toe met de tekst “Guess what ? Vandaag wordt de winnaar gesmst om 9 uur !” Ik wierp snel een blik op mijn horloge en zag dat het al 5 voor 9 was. Ik maakte een oh-mijn-god-nog-5-minuten-gebaar met mijn handen naar Rosa. Ze knikte en liet onder haar tafel haar mobiel zien. De 5 minuten gingen langzaam voorbij. Het leken wel uren. Maar eindelijk was 9 uur, vol spanning keken Rosa en ik naar haar mobiel. Er gebeurde niks.. Ik was teleurgesteld ook al wist ik dat de kans zo klein was om te winnen. Plotseling begon Rosa’s mobiel te trillen. Rosa pakte haar mobiel in een hand beweging. Het was 1 over 9. Rosa liet haar mobiel vallen. “we- we hebben gewonnen.” Stotterde ze. “AAAAAAAAAH NEEE WAT. OMG ROSA.” Gilde ik. 25 paar ogen keken ons aan inclusief die van meneer smit. Het boeide me niks. Tranen vulden mijn ogen met blijschap. Ik ging one direction ontmoeten. Ik ging one freaking direction ontmoeten in ENGELAND.