028

Sarahjeanne Wilder

Mijn oogleden openen zich langzaam en mijn pupillen aanschouwen als eerste het plafon. Mijn hand gaat naar mijn wang en mijn vingertoppen glijden over de pijnlijke plek. Zo zacht mogelijk zet ik mijn voeten op de koude vloer. Snel ga ik op mijn vloerkleed staan en mijn tenen krullen zich om in het zachte tapijt. Op de tippen van mijn tenen loop ik naar de badkamer, in de hoop mijn moeder niet wakker te maken. Ik kijk in de spiegel en zie een meisje met een rode wang. Er is een vage handafdruk te zien en mijn vingertoppen glijden over de vingers van de handafdruk. Mijn ogen scannen mijn hele gezicht. Ze zien een meisje met warrig bruin haar en uitgelopen make-up. Haar ogen zijn omlijst met donkere kringen en haar oogwit is roze van het huilen. De blik in haar ogen straalt ongelukkigheid en verdriet uit. Een diepe zucht rolt over mijn lippen en ik laat me op de badkamervloer zakken. Mijn armen sla ik om mijn knieën en leg mijn kin er bovenop. Tranen banen zich alweer een weg over mijn wangen. Ruw veeg ik ze weg en haal mijn neus op. Ik sta weer op en draai de deur op slot. Langzaam trek ik mijn kleding van gisteravond uit en draai de douche aan. Ik stap eronder en besluit van de warme stralen te genieten. Als ik er voor mijn gevoel lang genoeg onder heb gestaan, was ik mijn haar en lichaam. Ik draai de douche weer uit en sla een handdoek om mijn lichaam. Ik droog mijn haar en maak een los knotje. Met de handdoek om mijn lijf loop ik naar mijn kamer en trek schoon ondergoed aan. Bedenkelijk kijk ik in mijn kleerkast naar een outfit. ‘Sarahjeanne! Ontbijt.’ Wordt er geschreeuwd. Een geïrriteerde zucht rolt over mijn lippen en ik pak snel een outfit uit de kast. Ik trek het aan en sprint naar beneden om ontbijt voor mijn moeder te maken.
Haastig bak ik wat eieren, terwijl het brood in de broodrooster zit. Als het brood geroosterd is, zijn de eieren ook klaar. Snel doe ik alles op een bord en breng het naar mijn moeder, die zoals gewoonlijk nog in bed ligt. ‘Ze zal ook eens voor mij zorgen.’ Schiet er door mijn hoofd. Ik ben degene die voor haar zorgt, maar zij voor mij? Ho maar. ‘Heb je eindelijk ontbijt?’ Mijn moeders stem klinkt geïrriteerd. Ik knik met mijn hoofd. ‘Nou? Heb je ontbijt?’ Ze komt overeind en kijkt me boos aan. ‘Ja, eieren met toast.’ Mijn stem klinkt zacht en ik bijt op mijn lip. ‘Mooi, geef maar hier en verdwijn.’ Ik geef haar het bord en verdwijn zo snel mogelijk de slaapkamer uit. In de keuken maak in een ontbijtje voor mezelf en eet het op. Nutteloos staar ik voor me uit, niet wetend wat te doen. Bellen mag ik niet, laat staan naar buiten. Nee, dat gaat niet gebeuren. Mijn moeder laat me nooit gaan. Zuchtend laat ik mijn hoofd op mijn armen vallen en sluit mijn ogen voor een paar seconden. ‘Slapen doe je maar in je eigen tijd. Er is veel te doen.’ Verschrikt open ik mijn ogen en zie mijn moeder voor me staan. Ze geeft me een lijstje. ‘Dit moet je vandaag allemaal doen. Morgen verzin ik wel weer wat anders.’ Met grote ogen kijk ik naar het lijstje. Ik moet zowat het hele huis schoonmaken. Te beginnen met haar slaapkamer. Een rilling loopt over mijn rug, als ik eraan denk wat ik daar allemaal tegen ga komen. ‘Oh ja, je moet ook boodschappen doen.’ Mijn moeder geeft me een ander lijstje. Vlug glijden mijn ogen over het papiertje en ik besluit dat ik eerst met het huis ga beginnen. Ik sta op en loop naar de schoonmaak kast. Daar haal ik, om te beginnen, vuilniszakken uit. Ik begeef me naar mijn moeders slaapkamer en begin aan de onmogelijke klus. Eindelijk ben in klaar na anderhalf uur ploeteren, nu de rest van het huis nog. Dat wil zeggen: de keuken, de woonkamer, de badkamer en de wc. De rest van de middag ben ik bezig met het huis en het is dan ook al half vijf als ik klaar ben met alles. Snel ruim ik alles op en ga naar mijn slaap kamer, waar ik andere kleding aan trek. Ik pak de boodschappentassen en het lijstje. ‘Ik ga boodschappen doen!’ Schreeuw ik nog snel door het huis en ga op weg naar de supermarkt. Als ik onderweg ben, moet ik aan Liam denken. Na een klein gevecht in mijn gedachtes besluit ik even bij Liam langs te gaan en het hem allemaal uit te leggen. Vlug loop ik naar zijn huis en druk op de bel. Als de deur open gaat kijk ik in twee verwarde, bezorgde bruine ogen.