067

A few months later
‘’Vanavond komen de jongens weer terug, eigenlijk moeten we iets van welkom terug feestje organiseren ofzo, vinden jullie niet?’’ zegt Rebecca. ‘’Is goed,’’ zegt Angela meteen. Ook ik stem in met het idee. Ondanks dat ik niet mag drinken en al behoorlijk dik ben geworden, heb ik nog steeds wel zin in een feestje. Al heb ik vooral zin om Zayn weer terug te zien. We hebben in die drie maanden tijd elkaar wel een paar keer gezien via skype en af en toe gebeld, maar dat is toch anders. Straks kan ik hem weer in mijn armen sluiten, zijn heerlijke geur weer ruiken, zijn zachte lippen op de mijne, zijn warme lichaam naast mij in het bed, zijn sexy ochtendstem die me ’s ochtends begroet. Mijn hart maakt een sprongetje bij die gedachte en uit automatisme leg ik mijn handen op mijn buik. Hij was nu al behoorlijk gegroeid, ik was ook al 5 maanden zwanger. Ik had een paar weken geleden met Rebecca en Angela een hele nieuwe garderobe aangeschaft, ik pas nergens meer in. Zayn was het ook al opgevallen. ‘’Sharon luister je wel,’’ vraagt Rebecca grinnikend terwijl ze met haar hand voor mijn gezicht zwaait. ‘’Nee sorry. Was even ergens anders met mijn gedachten,’’ zeg ik. Rebecca grinnikt. We hebben besloten het gewoon rustig te houden. We hebben een slinger gekocht met ‘welkom thuis’ erop en hebben overal ballonnen neergehangen. Ook hebben we wat dvd’s en snacks ingeslagen, met Niall kun je namelijk nooit genoeg te eten hebben in huis. Angela is in de keuken bezig met alle snacks in schaaltjes doen, terwijl Rebecca en ik de slingers ophangen en alle ballonnen verspreiden over de woonkamer. Als we eindelijk klaar zijn, val ik hijgend op de bank neer. ‘’Pff, dat is vermoeiend,’’ zucht ik. Ik kan echt merken dat ik zwanger ben nu. ‘’Hey bolle, schuif eens iets op. Ik wil er ook nog bij,’’ zegt Rebecca grinnikend en ik ga rechtop zitten waarna ik haar een quasi-boze blik zend. ‘’You know I love you,’’ zegt ze met een knipoog en ze trekt me in een knuffel. Ik schiet overeind als ik de sleutel in de deur hoor. Rebecca, Angela en ik staan op en gaan voor de deur staan. Ik hoor dat de koffers in de gang worden neergegooid en hoor hun opgewonden stemmen in de gang. Mijn hart bonkt twee keer zo hard. ‘’Welkom thuis,’’ roepen we opgewonden als ze de woonkamer binnen komen gelopen. Ik ren meteen naar Zayn toe en sla mijn armen om zijn nek. Ik staar in zijn bruine ogen en druk mijn lippen op de zijne. Gretig kust hij terug. ‘’I’ve missed you so much babes,’’ fluistert hij in mijn oor. ‘’Same here.’’ Ik geef de andere jongens ook een knuffel en ga dan op Zayn’s schoot zitten op de bank. ‘’Kom jongens, we gaan een film kijken,’’ zegt Rebecca en iedereen zoekt een plekje op. Ik kruip in Zayn’s armen en leg mijn hoofd op zijn schouder.

They're back, finally.