Chapter four. Fighting, dancing and red-haired twins. 4.6

Nadat ik meerdere keren had gegild, waardoor mijn stem morgen waarschijnlijk weg zou zijn, had Harry dan ook eindelijk zijn gouden ei te pakken gekregen. Hij was er minder makkelijk vanaf gekomen dan ik; ook zijn draak was losgekomen van zijn ketting –alleen dan niet met opzet, voordeel: nu zou niemand mij verdenken van het vrijlaten van mijn draak, de kettingen zouden de schuld krijgen-. Harry was op zijn bezem weggevlogen, met de draak achter hem aan, en was bijna ten onder gegaan. Gelukkig zou hij Harry niet zijn als hij niet op het nippertje zou ontsnappen. Het publiek was werkelijk gek geworden, zoveel spanning hadden ze waarschijnlijk nooit achter elkaar gekregen. Ik gokte dat we het publiek morgen mochten trakteren op wat keeltabletjes. De leraren zouden in ieder geval niet onderbroken worden onder hun lessen, iedereen was veel te schor. Ik had dan misschien bijna een hartaanval opgelopen, maar toch had ik mijn ei, en Harry gelukkig ook. Ook Fleur en Viktor waren geslaagd, dus de opdracht was afgerond. Nu nog uitvinden wat ik met dit ei moest.

‘Hey Eve,’ hoorde ik ineens een bekende stem achter me, ‘Goed gedaan!’
‘Oh, vind je? Door dat spandoek had ik anders het idee dat je niet veel vertrouwen in me had,’ lachte ik.
Hij keek me even verward aan, waardoor ik hem even sarcastisch aankeek.
‘”Als je nu nog niet dood bent”, serieus Fred?’ lachte ik.
‘Ik ben blij dat je nog leeft,’ grijnsde hij.
‘Ik ook,’ lachte ik.
‘Dus, wat zeg je ervan?’
‘Waarvan?’ grijns ik.
Natuurlijk weet ik wat hij bedoelt, maar ik mag hem heus nog wel even pesten. En blijkbaar lukt het, want ineens lijkt Fred wel heel zenuwachtig te worden, er komt zelfs een klein kleurtje op zijn wangen. Dat kan natuurlijk ook liggen aan het feit dat hij een ginger is –die blozen nogal snel-, maar dan zou hij wel een erg slechte timing hebben.
‘Het bal. Wil je eh, met mij gaan?’ mompelde hij, starend naar de grond.
‘Volgens mij heeft die draak me goed te pakken gehad, als ik al zo toegetakeld ben dat je me niet meer aan kunt kijken,’ grijnsde ik.
‘Jij gaat hier echt alle lol uit proberen te halen, hè?’ zuchtte hij.
‘Jazeker. Ga je ook nog op je knieën?’ grijnsde ik.
Hij leek de lol er nu ook wel van in te zien en liet zich glimlachend zakken op één knie, waarna hij me met puppy oogjes aankeek.
‘Lieve Eve, wil je alsjeblieft met mij naar het bal? Ik zal beloven om je deze keer niet in een boom terecht te laten komen.’
‘Ach, ik heb toch niets beters te doen,’ zei ik nonchalant.
‘Wauw, ik moet wel even een traantje wegpinken van al dit enthousiasme,’ grijnsde hij sarcastisch.
‘Oké, ik ga heel graag met je mee!’ riep ik vrolijk.
‘Waarheen?’ grijnsde Fred nu.
‘Wil je nog dat ik met je meega, of niet?’
‘Ja, op zich,’ grijnsde hij.
‘Hou je mond dan en ga rechtop staan,’ lachte ik.
Hij glimlachte even terug en ging toen toch rechtop staan. Ik grijnsde even en sprong op zijn rug, waarna hij meteen rondjes begon te rennen. Verderop zag ik Ron, Harry, Hermione en George al staan en blijkbaar zag Fred dat ook, want hij liep er met een rotgang op af. Ik begon te gillen van angst, waarna de blikken van mijn vrienden meteen op ons gericht waren. Hermione kreeg, toen ze me opgemerkt had, die boze blik weer in haar ogen. Dit werd een preek.
‘Hermione, in plaats van dat je nu gaat schreeuwen, kunnen we ook gaan shoppen?’ riep ik onschuldig.
‘Dat lijkt me leuk,’ glimlachte ze, ‘Ik moet toch nog een jurk voor het bal hebben.’
‘Jij hebt een date?’ zei Ron verward.
‘Waarom zo verbaasd?’ zei Hermione, een tikkeltje aangevallen.
‘Nee, gewoon. Zomaar,’ mompelde Ron.
Iedere levende ziel, behalve Hermione dan, kon zien dat Ron jaloers was. En iedereen kon duidelijk zien dat Hermione dat ook juist probeerde, alleen had ze niet door dat het haar gelukt was. Die twee hadden nodig wat lessen in subtiele hints nodig, want op deze manier zouden ze nooit bij elkaar komen. Misschien kon ik ze wel helpen..
‘Dus Eve, gaan we morgen shoppen?’ glimlachte Hermione.
‘Lijkt me een top idee!’
‘Dus, jullie gaan samen naar het bal?’ glimlachte Harry, duidend op mij en Fred.
‘Helaas wel,’ zuchtte ik zogenaamd.
Met een plof viel ik op de grond. Gelukkig lag er gras, want anders was ik lang niet zo zacht terechtgekomen.
‘Wanneer leer je nou eens dat je niet op het verkeerde moment, de verkeerde opmerking moet maken?’ grijnsde Fred.
Ik stak mijn tong uit en stond weer op, om daarna pijnlijk te gaan kreunen. Ik deed alsof ik door mijn been heen zakte, en zag meteen hoe de blik van Fred van plagend naar schuldig veranderde.
‘Dit voelt niet goed,’ zei ik, terwijl ik zogenaamd ineenkromp van de pijn, ‘Ik denk dat je een nieuwe date voor het bal moet zoeken.’
Fred keek even peinzend voor zich uit en rende toen weg, op één of ander meisje af. Hij praatte even met haar en gaf haar toen een knuffel, waarna hij glimlachend terugkwam.
‘Geregeld,’ grijnsde hij.
Ik keek hem even verstomd aan, dit had ik niet verwacht. Opeens begon hij te lachen, waarna de rest ons geamuseerd aankeek.
‘Ik kan niet geloven dat je daarin trapte,’ lachte hij.
In een flits was ik op hem af gerend en bovenop hem gesprongen, om hem daarna in zijn zij te prikken. Hij begon te proesten van het lachen en begon te spartelen als één of ander raar waterdier.
‘Je been leek het weer te doen hoor,’ grijnsde hij.
‘Wanneer leer je nou eens dat je niet op het verkeerde moment, de verkeerde opmerking moet maken?’ zei ik hem na.
‘Oké, oké. Genade!’ smeekte hij.
‘Niet goed genoeg,’ lachte ik, terwijl ik harder begon te prikken.
‘Ik smeek het je, ik doe alles,’ hikte hij tussen het lachen door.
‘Alles?’ grijnsde ik.
‘Alles!’
‘Interessant. Ik heb wel weer zin in chocolade-ijs,’ grijnsde ik, terwijl ik van hem af kroop.
‘Kom op dan!’
Hij keek me grijnzend aan en bukte, zodat ik weer op zijn rug kon gaan zitten. Ik sprong weer op zijn rug, waarna hij weer begon te rennen. We werden glimlachend nagekeken, terwijl we op weg waren naar het kasteel, naar het chocolade-ijs. Ik had een date voor het bal, als dit maar goed zou komen.