Het casino, Nickelback - This means war 1/6

De avond was gevallen. De lucht was donerblauw gekleurd, witte zichtbare wolken die zorgde voor afwisseling en magische kleuren. Magisch doordat de vollemaan zijn licht straalde naar de aarde. Het was rustig in de straten, families zaten thuis aan het avond eten, kinderen werden naar bed gestuurt en de uilen krasde. Niet overal was het zo rustig als in dit idealistische dorp. Het dorp dat gelegen was aan een meer waar de afspiegeling van de vollemaan te zien was. Vissen die zwommen, riet dat rustig voortbewoog door de wind. Het was een milde lente avond, eindelijk was het donker geworden. Eindelijk.

Een paar kilometer verderop – wanneer je in het dorp woonde was je op je omgeving aangewezen, te bereiken met een oude jeep die het liefst zo veel mogelijk lawaai maakte, kon je een stad bezoeken. ‘De stad’ had veel activiteiten te bieden, casino’s, bioscopen, restauranten en oude ijs saloons. Het leek bijna het wilde weste maar was het allemaal een klein beetje geupdate. De mannen, van wie een van hun een oude Opel Astra bezat, kwamen met veel lawaai de stad binnen rijden. De auto was écht oud, als de auto rechtstreeks naar de sloop was gereden had dat niemand verbaast. De autoonderdelen hadden allemaal verschillende kleuren rood, geen enkele kleur leek op elkaar op de oude met modder besmeurde auto. De bekleding van de auto stok de pan uit. Alsof het besproeid was met zure melk, rotte eiren en alcohol. De mannen die erin zaten leken op de auto waarin ze reden maar , ze deden hun best om er chique uit te zien. Het resultaat van hun omkleed partij, de uitgekozen kleding in combinatie met hun uitgekozen eu de colone en kapsel had niet het chique resultaat dat ze wilden halen. De mannen hadden het verkeerde luchtje, verkeerde kapsel en een oude, vieze stinkende pakken gekozen. Wat was er met deze mannen gebeurd?
Al snel kwamen ze uit hun auto om vervolgens de eerste en de beste casino in te lopen. De mannen hadden wonderbaarlijk genoeg geld bij hun. Toen ze dat eenmaal verloren raakte ze slaags met de dealer. De arme man in zijn casino uniform, kalende zwarte kapsel en een mollig gezicht kon zich niet verdedigen. Waarschijnlijk was de man altijd gepest om zijn gewicht, had niet de motivatie om door te leren waardoor hij als dealer ging werken in het enige casino in de streek – hopend dat hij een relatief rustig leven kon leiden in een idealistische woestijn wonend in een klein prairy huisje en een lieve hond.
Dit herhaalde zich elke week –gelukkig voor de casino dealer die Terry heette, was hij niet als enige het slachtoffer van deze Opel-knokploeg.