027

Een jongen staat in een woonkamer en kijkt onderzoekend om zich heen. Er ligt een verwarde, bezorgde blik in zijn ogen, maar ook ergens herkenning. Hij loopt naar een kast en bekijkt de fotolijstjes die erop staan. Zijn ogen worden groot als hij zijn beste vriendin aanschouwt en beseft dat hij bij haar thuis is. Zijn benen voeren hem richting de keuken, waar een jong uitziende vrouw zit van ongeveer zijn moeders leeftijd. Iets jonger misschien, maar dat is moeilijk in te schatten. De vrouw rookt een sigaret en werkt het ene glas alcohol naar de andere binnen. De jongen lijkt de vrouw te herkennen en probeert de drankfles weg te pakken. Zijn hand gaat dwars door het glas van de fles heen en verbaasd trekt hij zijn hand terug. De jongen begint te schreeuwen en komt tot het besef dat de vrouw hem niet kan zien of horen. Op dat moment klinkt er een zacht geluid vanuit de hal en de jongen draait zich om. Hij vangt een glimp op van een meisje, vermoedelijk zijn vriendin. Haar moeder begint te schreeuwen dat ze naar beneden moet komen. Haar stem klinkt kwaad en haar ogen spuwen vuur. Ze geeft het arme meisje de volle laag. Het meisje krimpt in elkaar, als ze de vuurspuwende ogen ziet. Toch is ze niet bang voor haar moeder, tenzij ze het verbergt. Haar moeder vraagt haar de meest belachelijke vragen en het meisje lijkt zelfverzekerder te worden. De vrouw, die haar moeder moet zijn, geeft haar ten onrechte huisarrest en verbied haar om contact te hebben met haar beste vriend. De jongen die alles op de voet gevolgd heeft, kijkt ongelofelijk naar het meisje haar moeder. Die op dat moment het meisje ruw aan de kant duwt en weg loopt. De jongen loopt naar het meisje toe en wil haar troosten, maar het lukt niet. Ook zij kan hem niet horen of zien. Tranen staan in haar ogen en ze zakt naar beneden. Opeens springt ze op en loopt naar de telefoon, terwijl ze schichtig om zich heen kijkt. Haar vingers trillen, als ze een bekend nummer in toetst. De telefoon gaat over en een kort gesprek volgt. Tot het licht aan springt en het meisje snel degene aan de andere kant van de lijn weg drukt. Haar moeder staat voor haar en kijkt haar hatelijk aan. Bars vraagt ze wat ze moet. Vaag antwoord het meisje en haar moeder wordt alleen nog maar kwader. Zo kwaad dat ze het meisje slaat.
De ogen van de jongen worden groot en hij begint te schreeuwen. Hij wil haar moeder stoppen, maar ze hoort hem niet. ‘Liam, Liam.’ Een stem klinkt ver weg en de woonkamer vervaagd langzaam…

Ik knipper verdwaasd met mijn ogen en kijk in het rond. Ik merk dat ik nog steeds tegen mijn vader aanlig, die me wakker probeert te krijgen. Ik ga overeind zitten en voel mijn lichaam trillen. Mijn moeder en mijn zussen staan ook in de kamer met hun pyjama’s aan. ‘Wat is er gebeurd? Wie schreeuwde er zo?’ Mijn moeder stelt twee vragen te gelijk. Terwijl mijn vader het verhaal uitlegt en af en toe een bezorgde blik op mij werpt. Denk ik terug aan mijn verschrikkelijke droom. De rillingen lopen nog steeds over mijn rug. Alles leek zo echt, alsof het echt gebeurde. Het telefoon gesprek klopte ook. Met een zucht sluit ik even mijn ogen en beleef mijn droom nog een keer. Net voor het punt dat het meisje geslagen wordt, open ik mijn ogen. Ik voel de blikken van mijn familie op me branden. ‘Had je een nachtmerrie?’ Vraagt mijn vader voorzichtig. Ik kijk hem aan en knik. Ik vertel alles wat ik heb gedroomd. ‘Het leek allemaal zo echt, alsof het op dat moment gebeurde.’ Mijn stem klinkt verward en er dwalen verschillende gedachtes rond. ‘Nu weten we dus ook waarom je zo schreeuwde.’ Mompelt mijn vader. Ik haal mijn schouders op. Het kan me niet echt schelen, het enige wat ik wil weten of het waar is. Of Sarah echt is geslagen…

Dreams can be true

---

CelinexLiamx en OMYJASPER bedankt voor jullie reacties en dat jullie meestal reageren! Love you
Welkom nieuwe abo's
Het schuin gedrukte deel, moet zijn droom voorstellen.
Reacties?
Xx