01

Ik denk dat ik dood ga van de spanning. Al 4 uur sta ik voor de deur van het Sportpaleis in Antwerpen. Wachtend op de jongens van mijn dromen, One Direction. Uren heb ik voor de computer gezeten om toch nog tickets te kunnen bemachtigen, maar dat heb ik allemaal voor hun over. Jammer dat mijn beste vriendin geen Directioner is, want nu sta ik hier alleen. Om precies 18u42 gaan de deuren open. Gillend lopen we allemaal de hal door, naar alle kraampjes met t-shirts, snoep, cd's, posters,... Ik koop een t-shirt en een zak snoep. De cd en posters zijn al lang in mijn bezit. Ik ga naar mijn plaats in die veel te grote zaal.­­ Naast mij zit Mona, een meisje waarmee ik via internet heb afgesproken. Ik ben echt blij dat zij hier is, want zo helemaal alleen... Mona en ik zijn echt helemaal weg van Liam! Hij is volgens ons de knapste van de 5. We zijn veel te vroeg, maar de tijd vliegt voorbij. Over Liam praten vult onze tijd. En dan komt het moment waar iedereen in de zaal al uren, dagen, weken, maanden naar uitkijken! De lichten gaan uit en iedereen begint te krijsen. Alle mensen die aanwezig zijn, stellen zich recht en beginnen te klappen, te stampen met hun voeten, te gillen en hysterisch te worden. Ze komen het podium op en het wordt opeens angstig stil. "Hallo België!" omg, sprak Harry nu net weer Nederlands? De stilte heeft 2 minuten geduurd, maar nu begint iedereen, waaronder Mona en ik, weer te flippen. We gaan helemaal uit de bol. Elk liedje wordt mee geschreeuwd door alle meisjes in de zaal. Misschien zijn er zelfs enkele hotte boy directioners! Op het einde van het concert komt de droom van elke Directioner uit. "This is it! Before we go, Liam has to say something!" Louis geeft de microfoon door aan Liam. "Well, I saw a girl. Her name is Laura and she should be here right now. Can you come on stage?" Iedereen drumt naar voor "Wow, stop! We know where she is!" Harry maakt het extra spannend. Hij fluistert iets tegen de security. Deze komt het plubliek in. Alweer barst een oorverdovend gegil los. Iedereen wil het meisje zijn dat Liam zoekt. 2 meisjes zijn nog zenuwachtiger dan alle anderen. Mona en ik. Mona gelooft dat ik het ben, maar ik weet zeker van niet. Er zijn zoveel meisjes die Laura noemen. En waarom zou hij mij willen? Op wonderbaarlijke manier komt de man dichter bij. Iedereen kijkt hem na. Even kruisen onze blikken elkaar en na dat moment loopt hij sneller door. Recht op ons af. Als hij voor mij staat zegt hij "Jij bent het meisje dat ze zoeken. Kom mee!" Mona gilt. Ik kan geen woord uitbrengen. Ik laat me gewoon meeslepen. Ik voel de ogen van de andere mensen in de zaal in mijn rug branden. Aan de zijkant van het podium wordt ik door Niall omhoog gehesen. Bijna val ik flauw, maar Liam vangt me op en kijkt me recht in mijn ogen aan.