Twenty-Nine

*Trevor Thorne

Het was half twee in de namiddag en met een hoop geklaag over het weer slenterden ik en de jongens van One Direction over het verlaten pleintje.
De lucht was lichtgrijs. Het was niet koud buiten maar het miezerde zachtjes waardoor het echt waardeloos weer was om buiten te zijn.
Toen ik deze ochtend wakker was geworden had Harry me gevraagd of we vandaag niets samen konden gaan doen. God weet waarom.
Ik kon Harry niet echt uitstaan. De rest viel wel mee maar Harry kon ik om een of andere reden echt niet hebben. Was het nu omdat hij me niet echt in de groep accepteerde of omdat hij altijd een gepikeerde grimas trok als ik iets zei of ook maar in een kamer binnenkwam? Dat kon me niet echt schelen, ik mocht hem gewoonweg niet.
Als Zoey niet in dezelfde kamer was geweest had ik zijn verzoek om samen iets te doen waarschijnlijk afgewezen. Gewoon daarom, omdat ik niet wou.
Maar Zoey leefde nog steeds in de naïeve luchtbel waarin ze geloofde dat ik Mister Perfect was die haar of iemand anders nooit zou kwetsen.
Waarom mocht ze die Harry überhaupt zo graag? Het ergerde me best wel dat ze zo vaak met hem praatte en met hem lachte.
Met mij lachte ze bijna nooit... Achja, niet dat ze daar zoveel kansen voor kreeg. We zoenden namelijk veel liever dan onze te tijd verdoen met praten en grapjes.
Zoey was echt een fantastische kusser en waarschijnlijk was ze even goed, of zelfs beter,onder de lakens...
Ik had nog niet de kans gekregen om dat uit te vinden. Elke keer als ik naar haar kamer wou gaan vroeg Liam me opeens waar ik heen ging, ookal wist hij dat best.
Liam... op zich viel hij wel mee maar omdat hij altijd zo beschermend over Zoey deed mocht ik hem een stuk minder dan ik eigenlijk zou kunnen.
Zayn, Louis en Niall kon dat allemaal niet zo veel schelen. Zij wilden lol maken. Waar ik me vooral aan ergerde was dat Zoey helemaal dol op hen allemaal was.
Ze was de afgelopen 3 weken als het ware 'One Of The Guys' geworden en paste beter in de groep dan ik.
Geërgerd door het mottige weer liep ik verder achter de rest aan.
'Laten we iets gaan drinken.' stelde Niall voor terwijl hij naar het dichtstbijzijnde cafétje gebaarde.
Ik knikte. Net als de rest waarna we naar de kleine taverne liepen.