GM - 9

Naar jaarlijkse gewoonte riep de engelenkoningin al haar engelen bij elkaar, zowel degenen die in de hemel als op aarde woonden.
“Vandaag is onze jaarlijkse beloningsdag”, sprak ze. “Engelen die dit jaar goed gehandeld hebben, worden beloond met extra gaven. Engelen die slecht gehandeld hebben, zullen gaven verliezen of uit de hemel verbannen worden.” Ze riep haar engelen één voor één naar voren. Als eerste kwam Aachte, die een extra gave kreeg. Ze was nog niet lang engel, en woonde in de hemel. Veel kon ze dus ook nog niet verkeerd doen. Ze was best trots op zichzelf. “Je hebt goed gehandeld, mijn dochter, maar wees nu niet hoogmoedig”, glimlachte de engelenkoningin. Alle engelen wachtten geduldig tot hun naam werd genoemd. Amorcita was zenuwachtig, en de engel naast haar zei dat ze niet bang hoefde te zijn. Amorcita glimlachte hem nerveus toe. Toen werd haar naam genoemd, ze was de tiende. Aarzelend liep ze naar voren.
“Ik ben trots op je, Amorcita”, sprak de engelenkoningin. “Je bent een van mijn beste en trouwste engelen. Daarom krijg je drie extra gaven.” Enkele engelen snakten verbaasd naar adem. Het was al zeker zes jaar geleden dat er nog drie gaven waren toebedeeld aan dezelfde engel. Ook Amorcita kon haar oren niet geloven. “Gebruik ze goed, mijn dochter”, glimlachte de koningin. Amorcita maakte eerbiedig een buiging, en ging weer op haar plaats in de groep staan. Iedereen om haar heen feliciteerde haar uitbundig.