GM - 8

“Je had vannacht wel iets beter te doen dan slapen, zeker?”, schreeuwde de bakker hem woedend toe. Slaperig knipperde hij met zijn ogen.
“Hoe, wat, …?”, stamelde hij verbaasd. De bakker gaf hem een paar rake klappen.
“Wat heb je met mijn dochter gedaan, schurk?”, raasde hij.
“I-ik, ik w-weet v-van n-n-ni-niets”, stotterde hij doodsbang.
“Leugenaar!”, schreeuwde de slager. “Je wilde wraak omdat hij wist dat jij de dader was, dat jij mijn zoon hebt laten verdwijnen.”
“Helemaal niet, ik weet van niets, ik ben onschuldig”, stamelde hij. Hij keek weer om zich heen. Amorcita was er niet, dus ze zou hem niet kunnen helpen. Behalve woedende mannen was er enkel Olivia, die alles van op een afstand gadesloeg met het brood in haar handen. Hij keek haar smekend aan. “Ik ben onschuldig”, huilde de kleermaker. “Geloof me dan toch!”
“Zwijg”, schreeuwde de broer van de slager, en gaf hem een klap tegen zijn gezicht. Paio schreeuwde het uit van pijn. Hij werd zijn winkel in gegooid, en kwam hard met zijn hoofd op de grond terecht. Hij bleef bewegingloos liggen. Ze gooiden de deur dicht en gingen met een grote groep, hoewel toch minder als daarvoor, naar de schout.