GM - 6

Quinten liep door het bos. Hij was toch wel een heel klein beetje bang. Wie kon Rudolf nu verslagen hebben? Hij zorgde ervoor snel bij de plaats te komen waar de andere houthakkers meestal waren. Uit zijn ooghoek merkte hij plots een beweging op, rechts van hem. Zenuwachtig greep hij zijn bijl.
“Wie is daar?”, riep hij. Hij hoopte dat de angst niet in zijn stem te horen was.
“Rustig maar, ik ben het”, werd er gereageerd, en niet veel later kwam Teuffel uit de struiken.
“Wat doe je hier?”, vroeg Quinten verbaasd. “Ik schrok me een ongeluk.”
“Ik zocht naar sporen van Rudolf”, zei Teuffel.
“Wat is er precies gebeurd?”, vroeg Quinten. “Mijn meisje was nogal overstuur.” Teuffel vertelde alles wat hij die morgen in het dorp had gehoord. “Paio, Paio”, mompelde Quinten nadenkend. “Toch niet die jonge kleermaker? Wat ik nu draag heeft hij een tijd geleden nog voor me gemaakt. Ik heb hem natuurlijk zelf niet gezien, maar volgens Olivia was hij een beleefde maar verlegen man.”
“Tja, niet iedereen is hoe hij lijkt te zijn”, antwoordde Teuffel.
“Blijkbaar”, knikte de houthakker. “Ik ga nu maar snel verder, zodat ik straks op tijd thuis ben. Ik wil niet dat Olivia zich ongerust maakt en me komt zoeken. Ze kan beter binnenblijven.”