GM - 5

Quinten, Olivia’s vader, was bezorgd toen zijn dochter zo zenuwachtig thuiskwam.
“Wat is het probleem Olivia?”, vroeg hij vriendelijk. Olivia aarzelde even.
“Rudolf, de zoon van de slager, is verdwenen”, zei ze. “De bakker zag iemand in de richting van het bos sluipen.”
“Je moet niet bang zijn, als ik hem tegenkom heb ik hem meteen te pakken. Ik heb net mijn bijl geslepen.”
“Maar papa, als hij zelfs Rudolf aankan”, protesteerde Olivia.
“Ach meisje, het is nu licht, en er zijn nog houthakkers in het bos. Alles komt goed”, zei Quinten. Hij nam het brood van Olivia aan en begon schijnbaar rustig te eten.

Paio keek uit het raam. Zijn klant was nu al zeker een uur te laat. Had hij daarvoor de halve nacht doorgewerkt om de bestelling af te krijgen. Hij had nog een uurtje kunnen slapen. Hij zuchtte en nam een ander stuk stof van tafel, maar legde het snel weer neer. De kans dat de slager het hemd zou komen halen was klein, zeker aangezien het voor Rudolf was. Hij hoopte dat er snel nieuwe klanten zouden komen, hij had geld nodig. Maar hij was bang dat de mensen weg zouden blijven na het gedoe van die ochtend. Hij begreep nog steeds niet waarom ze hem verdachten. Hij kon nu toch moeilijk niets zitten doen. Hij dacht even na en had toen plots een idee. Het zou hem een hoop geld kunnen besparen. Paio begon er meteen aan. Intussen floot hij een mooi wijsje. Dit zou echt aanslaan.