Untill I found you ||120|| Amynthas

Met mijn armen over elkaar zit ik op een bankje in een parkje. Ik had even wat tijd voor mezelf nodig. Ik was zo boos. Tom denkt heel de tijd dat hij geen goede vader kan zijn alleen maar omdat hij er niet vaak kan zijn. Het is toch niet zo dat ik niet mee kan op tour? Hij zal er heus wel altijd kunnen zijn. Ik merk hoe er iemand naast me komt zitten en verbaasd kijk ik opzij. Een vrouw van rond de zeventig kijkt me glimlachend aan en begint de vogeltjes te voeren. 'Vertel meid, wat zit je dwars?' vraagt de oude vrouw alsof ze meteen kan voelen dat me iets dwars zit. Verbaasd kijk ik haar aan maar als antwoord lacht ze vriendelijk naar me. Ergens voelt het best goed om er met iemand over te praten maar ik ken haar niet? Misschien is ze wel gevaarlijk? Amynthas doe normaal, het is een oude dame die je aanbied om over je probleem te praten. 'Heeft je vriendje het uitgemaakt?' vraagt ze als ik na een tijdje nog geen antwoord gegeven heb. Ik schud geschrokken mijn hoofd en verberg mijn hoofd even in mijn handen. 'Het gaat alleen niet zo goed' zeg ik en meteen kijkt de vrouw me met medeleven aan en als vanzelfsprekend begin ik haar het verhaal te vertellen. Er kan niks gebeuren toch?

De vrouw heeft heel de tijd aandachtig naar mijn verhaal geluisterd en heeft me geen enkele keren onderbroken. 'Jij wilt graag een moeder worden maar je vriend denkt dat hij geen goede vader is?' vraagt de vrouw en teleurgesteld knik ik. De vrouw legt haar hand even op mijn been en knijpt er zacht in. 'Je zal een goede moeder zijn en je vriend een goede vader. Praat eens over de mogelijkheden die er zijn en over de pluspunten van het hebben van een kindje. Maar denk niet al te simpel' zegt ze en dankbaar knik ik en zucht dan even. 'Ik zal maar eens naar huis gaan' zeg ik en bedank de vrouw vriendelijk en wandel dan terug naar huis. Hopelijk kunnen Tom en ik erover praten want dit is echt iets dat ik heel graag wil. En het gesprek met de vrouw heeft me heel goed gedaan.