Untill I found you ||119|| Tom

Tom

Misschien had ik beter kunnen vragen wat er is wanneer Amynthas wat is afgekoeld. Nu is ze veel te prikkelbaar en weet ik bijna zeker dat ik een uitbrander krijg. Een zucht verlaat mijn mond. Nu ik er toch niet meer onderuit kom, kan hij maar beter snel komen.
'Je denkt alleen maar aan jezelf Tom! Het is telkens ik word geen goede vader dit, ik word geen goede vader dat, maar je doet het niet alleen Tom. Ik ben er ook weetje. Ik ben er om je erbij te helpen!' Amynthas is opgestaan en ijsbeert door de kamer terwijl ze haar hart lucht.
'Ik had écht gewild dat die test positief zou zijn, achteraf. Sinds ik voor Levi zorg, wil ik ook een eigen kindje. Je ziet toch hoe Georg ermee omgaat? Hij is er onwijs blij mee Tom. Híj neemt die stad, het risico.' Ze slaakt een boos kreetje uit en gooit haar armen in de lucht. Als ze mij nu geen uitbrander aan het geven was, zou het er best grappig uitzien.
'Georg is ouder dan ik ... '
'Gaat het daar om? Dat jij jezelf te jong vind voor kinderen?'
'Helemaal niet! Ik wil niet dat je alles alleen moet doen!'
'Dat zeg ik toch ook niet? Je snapt het.'
'Wel!'
'Niet!'
'Leg het me uit dan.'
Ik knijp mijn ogen samen. Ik snap niet meer waar dit om gaat. Een zucht verlaat haar mond en wéér gooit ze haar armen in de lucht. 'Ik ga wandelen, afkoelen. Bekijk het Tom. Niet alles draait om jou.' Ze loopt richting de gang en ik sta daar. Stil.
Voor ze de deur uit is roept ze me nog iets toe. 'Jij zou ook even af moeten koelen! Vanavond praten we verder.' En dan gooit ze de deur dicht. Het is overduidelijk dat ze boos is.