Untill I found you ||116|| Amynthas

Zenuwachtig pulk ik wat aan mijn nagels terwijl Tom me onderzoekend aankijkt. Ik weet niet precies hoe ik het hem moet vertellen en of ik het hem wel kan vertellen. 'Wat is er lieverd?' vraagt Tom zacht en streelt zacht door mijn haar. Hij zou zo'n goede vader zijn. Gewoon op de manier hoe hij met Levi omgaat. Zo beschermend en zorgzaam. Maar hij zei zelf dat hij er nog niet klaar voor was. Maar ik ben er wel klaar voor en er is dat ik niks liever wil dan dat hij de vader van mijn kinderen word. Ik ben zo diep in gedachten dat ik niet eens merk dat Tom mijn handen vastgepakt heeft en er zachtjes in knijpt. 'Er zit je iets dwars liefje, vertel het me. Ik wil niet dat iets je pijn doet van binnen' zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik haal diep adem en begin dan met praten. 'Ik deed alsof ik opgelucht was toen de test negatief was en misschien was ik dat op dat moment ook wel maar nu? Nu is het meer een teleurstelling. Ik had zo erg gehoopt dat de test positief was' even kijk ik naar zijn gezichtsuitdrukking dat gespannen staat maar praat toch verder. 'Ik wil zo graag een kindje, met jou. Dat jij de vader van mijn kinderen word' Ik veeg een uitgelopen traan van mijn wang en zie Tom even zijn ogen dichtknijpen. 'Zeg wat Tom' zeg ik als het na een paar minuten nog steeds stil is. Tom laat mijn handen los en staat zwijgend op. Hij loopt naar het raam toe en bijt op zijn lip. Ergens ben ik bang voor dat geen wat hij nu gaat zeggen maar hij vertelde dat ik alles tegen hem kon zeggen. En dit zat me dwars en ik heb het gezegd.