Hoofdstuk 1

Even slikte hij terwijl hij terwijl de man voor hem stond te tieren als een gek. Hij had iets fout gedaan maar dat was toch nog geen reden om zo te keer te gaan. 'Je mag straks nakomen jongeman!' Axes stond op en zei bits: 'Ja, dat slaat dus echt nergens op meneer!' de man keek hem nijdig aan en gebaarde dat hij onmiddellijk moest gaan zitten. Axes zuchtte en plofte op zijn stoel neer. Hij luisterde nu echt niet meer naar de les van die man. Normaal gesproken vond hij de wiskunde lessen van meneer Steen erg leuk en interessant. Vandaag was echter een ander verhaal. Hij was er gewoon met zijn hoofd niet bij. Axes keek naar buiten en droomde weg. Hij dacht aan de laatste keer dat iemand zo tegen hem had geschreeuwd. Dat was zijn vader geweest. De man die hij had gehate maar ook had aanbeden. Alles wat er was gebeurt had hij nooit meer recht kunnen zetten. Zijn vader was al vroeg overleden. Axes was toen nog maar veertien jaar oud. Aan zijn moeder had hij toen ook al niks gehad. Die was aan de drugs en ze wilde niet met hem pratte. Zo had Axes op jonge leeftijd al op zichzelf moeten zijn. Na een paar jaar was ook zijn moeder overleden en was Axes bij zijn oom en tante ingetrokken. De twee waren aardig maar hij had altijd het idee dat hij wat miste.. 'Meneer Jacobs! Moet ik je nou weer aanspreken?' Axes draaide meteen zijn hoofd naar voren en schudde zijn hoofd terwijl hij rustig zei: 'Nee meneer, sorry meneer.' hij probeerde zo onschuldig mogelijk te kijken. Als hij lang zou moeten na blijven had hij een probleem. Zijn tante zou razend worden en hem zonder pardon op straat zetten. Ze mochten dan wel goed voor hem zijn, harteloos waren ze wel!

'Axes.' Axes draaide zich om en zuchtte diep. 'Ik hoopte dat U me toch zou laten gaan..' hij liep met een lang gezicht naar voren toe. Meneer Steen wachtte even tot iedereen uit de klas was en zei toen: 'Dat je een keer niet oplet is tot daar aan toe, ik wil wel weten waarom je niet opletten.' meneer Steen schoof zijn ronde brilletje wat verder op zijn neus. Axes sloeg zijn ogen neer en beet zacht op zijn lip. 'Ik heb gewoon een beetje veel aan mijn hoofd.' meneer Steen knikte en zei toen na een lange stilte: 'Kan ik je ergens mee van dienst zijn?' Axes slikte even en dacht na. 'Nou..' even twijfelde hij. De vraag die hij zou gaans tellen was moeilijk om nog te ontkennen zodra hij de punt erachter had geplaatst. 'Er is misschien wel iets..' hij keek even achterom of echt iedereen weg was en zei toen: 'Maar U moet me beloven niks aan wie dan ook te zeggen!' meneer Steen knikte en hield zijn hoofd iets schuin. Axes pakte een briefje uit zijn tas en gaf het aan meneer Steen. 'Lees maar.' meneer Steen keek Axes even verbaasd aan die knikte. Meneer Steen klapte het papier open en las de brief door. Zijn ogen werden groot van schrik en hij begon een beetje te stotteren. 'H.. Hoe kom je h.. Hier bij?' Axes zei niets en draaide zich zonder wat te zeggen om. Hij wist dat het goed was om iemand de info te geven. Zo was tenminste niet iedereen bang voor wat er gebeurt was...