Young, wild and free' 011

Alle One Direction-drukte ging langs Anastacia heen. Na die vrijdag op school ging ze naar de dansschool om nog even lekker los te gaan, een vrijdagmiddagritueel. Op vrijdagmiddag – tegen de avond aan – was het altijd het drukst in het gebouw. Iedereen wilde even stoom afblazen en opwarmen voor het weekend, wanneer ze weer los zouden gaan in elke club die ze maar tegenkwamen.
Anastacia liep door de klapdeuren die automatisch voor haar open waren gegaan. Ze groette de receptioniste en liep langs de sportzalen. In dit complex was namelijk ook een sportschool gevestigd, maar daar besteedde ze geen aandacht aan. Ze liep naar het open trappenhuis, daalde vier trappen af en kwam in de kelder, waar de danszalen zaten. Er zaten er vijf op een rij, waarvan er op dit moment vier bezet waren. Eentje door de Zumba-figuren (de moeders en hun niet al te gewillige tienerdochters, aangezien mams ervan overtuigd was dat dit dé perfecte manier was om aan de moeder-dochterrelatie te werken), eentje door de hiphoppers, die Anastacia luid begroetten toen ze langs kwam. Ze stak haar hand op en liep langs de volgende zaal, waar een balletjuffrouw de kleine ballerina’s een ingewikkelde pose probeerde uit te leggen. De laatste zaal was Anastacia’s doel. Ze opende de deur en werd begroet door de enkelingen die in de zaal waren. Johanna, Ramona en Nathan. Nathan was homo, en zo zag hij er ook wel een beetje uit. Maar hij was een fantastische danser en iedereen hield van hem.
‘Komt Nico nog?’ vroeg Anastacia terwijl ze haar danskleren uit haar sporttas haalde.
‘Nee, hij heeft afgezegd,’ antwoordde Johanna. Ze begon te stretchen en daarna wat andere oefeningen te doen. Anastacia zuchtte. Ze vond Nico niet heel aardig, maar hij was wel een goede danser – iets wat hij zelf ook wist, helaas.

In het uur wat daarop volgde werd er alleen maar gedanst, gedanst en nog eens gedanst. Een paar weken geleden waren ze begonnen met een nieuwe variant van de Argentijnse tango en die waren ze nu per week aan het verbeteren.
‘We hebben echt een derde man nodig,’ kreunde Ramona tijdens een pauze. Anastacia knikte. Zij was – met de aanwezigheid van Nathan – de enige die een partner had, en Ramona en Johanna moesten het nu samen doen, iets wat nou niet echt ideaal was. Anastacia nam nog een slokje uit haar flesje en keek toe hoe Nathan zijn telefoon uit zijn tas haalde, nadat die luidruchtig was gaan piepen en trillen. Hij bekeek het sms’je even en knikte toen.
‘Oké, Ann?’
‘Ja?’
‘Heb je vanavond iets te doen?’
Anastacia dacht even na. ‘Nee, niet dat ik weet. Het zal wel weer bankhangen worden, een goede film met een bak ijs. Hoezo?’
‘Een vriend van me sms’t net dat er een vet feest is, wat weer gegeven wordt door een stel vrienden van hem. Ga je mee?’
Anastacia trok haar wenkbrauwen op. ‘Heb ik ooit een feestje afgeslagen?’

Hope you girls still like it...
En Christiane, ik hoop dat ik je personage in haar waarde laat...