Chapter 3

"ik vertel het je,maar niet hier..laten we anders achter de fietsenrekken,achter de school praten"
we liepen de gang door,sloegen links af,liepen uiteindelijk naar buiten,en gingen op een oud fietsenrek,dat half in de bosjes achter het fietsenrek lag,zitten.
"Jacob..ik ken je amper..maar je bent de eerste die aardig tegen me is,dus vertel me wat er is,ik wil je helpen"
"uhms....mjaw...het klinkt knullig"
"vertel nou gewoon,ik wil het horen"
"ok..."
"het zit zo,vanaf het moment dat ik op deze school zit,zijn er 4 jongens die me altijd te grazen nemen,al 3 jaar lang,elke dag,slaan ze me in elkaar,jaten,slopen me spullen,maken me belachelijk,schelden me uit"
"dat meen je niet!"
zij cindy,bijna schreeuwend,met een blik in der ogen,van ongeloof,medeleven,en verdriet.
wat ik normaal zeer op prijs zou stellen,want ze zou de 1e zijn,die met me mee leefde,maar op moment...voelde ik me er niet beter door
"ik meen het,en er is meer"
ze keek me met ongeloof aan,dat er nog meer was
"het is zo...me ouders..."
"wat is er met je ouders??"
"me moeder,ziet me als een groot ongeluk,vergeleken,met me grote zus,die perfect is,en scheld me vol en haat me...."
"me vader zit me als een mislukkeling..hij vindt me een mislukte vindt,een halve homo,zolang ik met me haar bezig ben..en veracht me"
"Jacob....dat spijt me zo voor je,ik vindt het echt hee..."
"en ze slaan me ..."
"...."
cindy stopte halverwege der zin..bijna in chock,alsof..ze niet kon bevatten wat ik net gezegd had...ik zag letterlijk,de pijn in der ogen,je kon het er gewoon aflesen..maar wat me het meest verbaasde,waren al deze melevende emotie's richting mij,terwijl ze me amper kende.
er is iets met haar,wat anders is dan anders.ze is apart,maar op een leuke manier.
"ik weet het,het is moeilijk te geloven,je hoeft niks tezeggen,en veel veranderen kan ik er ook niet aan..laat we het hier maar bij houden,dan laat ik je de school zien zoals beloofd"
"jah,...jah is goed"
zij cindy een beetje afwezig.
in een korte tijd liet ik cindy de school zien,ze leek weer normaal,de kleur was terug gekeerd op haar perfecte wangen.

tegen het eind van de dag,liep ik het plein af naar me fiets,waar verondertwaardig,cindy op me stond te wachten
"heey,wat doe jij hier,en hoe wist je dat dit me fiets was?"
"heey,ik wou ff wat vragen,en de sticker van papa roach op je jas beschermer,valt niet op,net als die van Silverstein,Apocalyptice,3oh3!
"jah,jah,ik snap het"
zij ik grinnikent
"wat wou je vragen eigk?"
"waar je woont en of ik je telefoon nummer mocht?"
"ik...'"
ik stond met een mond vol tanden,cindy,het prachtige meisje,dat ik vandaag heb leren kennen,wil weten waar ik woon,en me telefoon nummer hebben!?!
dit leek me de mooiste dag van me leven,en terwijl ik in een droom wereld wegdreef had ik niet door dat ik een bigsmile kreeg..maar niet op cindy der vraag antwoorde
"hallo..!?"
riep ze,terwijl ze der hand voor me gezicht zwaaide
"uhms,,jah sorry"
"ik woon,in AlBeekersLaan,13,en me telefoon nummer is 06136798"
"thankz dan bel ik je vanavond wel ff denk ik,en anders tot morgen he?"
"jah is goed,tot morge!"
cindy wou aanstalte maken weg telopen,toen ik me bedacht en riep
"cindy!,zullen we morgen anders voor school,tege 8 uur hier bij fietsen afspreken ofzo,en morgen na les de stad in.?"
"jah afspreken hier kan wel,en stad lukt denk ik niet,ik moet me moeder helpen,met schoonmaken van me kamer =,="
"sorry jacy,andere x,maar ik moet nu gaan,dus snel een knuff,en tot morge"
"knuff??"
"jah knuff,je weet wel knuffel?"
ik gaf nooit knuffels...dit was nieuw voor mij,is dit normaal?
wat zeur ik nou,ze wil je een knuffel geven,zij,cindy
"mja,..ishgoed"
ze gaf me een knuffel,het voelde zo goed,hoe teder ze der handen om me heen sloeg,en licht der boezem tegen me aandrukte,ik kon dit eeuwig volhoude,met haar in me armen.maar hij was helaas snel voorbij,ik vergeet dit nooit meer in iedergeval dach ik toen ik naar huis ging,die knuffel was geweldig!!!!

wordt vervolgd