Home alone, NOT ANYMORE!!!

'bedankt dat je me hielp,Harry.'zei ik dankbaar maar huilend. Ik was nogsteeds geschrokken. 'Het is niks,schat!'zei hij maar hij klonk heel afstandelijk. 'Laten we naar huis gaan, ik ben niet meer in de stemming.'zei Louis. 'Nee! ik wil niet naar huis. Ik wil hier blijven!'zei ik snel. 'mag ik bij jullie blijven slapen? en Quirine en Rosalinda ook?'vroeg ik. 'Ja natuurlijk!.'zeiden Louis en Zayn snel. Die wouden natuurlijk ook niet weg bij Quirine en Rosalinda.
'Waarom ging je bij me weg?'vroeg Harry gekwetst.'Omdat er iets van 30 meisjes heen liepen.'Zei ik luchtig. 'Ja maar ik zei dat ik geen tijd voor ze had en dat ik al met jou hier was...het duurde een tijdje voor de meisjes weg waren, en toen zag ik jou met die man. Mijn hart was gebroken.'zei hij, verdrietig.'Ik wou niks met die man. Hij is zo eng!'Zei ik vlug.'Dus je wilde niks met hem? ik dacht dat je mijn niet meer zag zitten en iets met die man wou doen.Je weet wel....'Zei hij met een diepe opgeluchte zucht midden in zijn zin.'Nee, dat zou ik nooit doen Harry, ik ben niet het soort meisje dat dat doet!Ik hou van jou Harry, echt waar.'zei ik medelevend. Waarom dacht hij dit?
'i love you too Emma.'zei hij gemeend. En hij boog naar voren om me te kussen. Maar toen kwamen Rosalinda en Louis aanrennen en renden rondjes om ons heen. 'AH KOM OP!'riep ik geïriteerd en ze hielden er mee op en liepen naar een plek en gingen staan zoenen. Harry vervolgde zijn weg naar mijn lippen. Onze lippen raakten elkaar aan. Ik had mijn ogen nog niet dicht en zag ik mijn ooghoeken ook Quirine en Zayn zoenen. Wat een liefdes nest zeg!