18

Ik ben zo blij. Ik druk mijn lippen op die van Niall. Zo blij, zo gelukkig. Veel beter dan thuis, veel beter. Niall is de beste. De tranen springen bijna in mijn ogen van geluk. De kus is nieuwsgierig, onderzoekend, maar vooral avontuurlijk. Een nog groter gevoel van geluk bespringt me, Niall. Ik lach achter mij kus. Het klinkt raar, maar als ik hem kus, voelt het alsof ik hem verdiend heb. Maar een ander gevoel van onterechtheid ligt eronder. Nu ik Niall zijn vriendje ben, heb ik geen zorgen meer. Nu ik Niall zijn vriendje ben, voelt het alsof het geen nut heeft om nog naar school te gaan. Mijn prestatiedrang is weg, ik heb geen druk meer op mijn schouders. Sentimentele blijdschap. Geen druk.

Wat later, als Niall even gaat skypen met een vriend, hoor ik een auto komen aanrijden. Ik loop naar het balkon, om te kijken wie er uit de enorme BMW loopt. Een nogal brede man met kort haar loopt door de draaideur naar binnen. Ik ben zenuwachtig, maar toch maak ik me geen zorgen. Het voelt als ik er geen reden voor heb, ook al is spelen met Niall en de jongens het ene wat ik het liefste wil. Ik besluit mijn gitaar maar even perfect te stemmen.

Als ik luide stemmen elkaar beneden hoor begroeten loop ik naar beneden met mijn gitaar. Als ik de kamer binnenloop zet ik mijn gitaar tegen de muur, om daarna een hand aan Paul te geven.
'Nice to you meet Chris.'
'same to you' antwoord ik. Mijn stem klinkt een beetje klein, 'So, let me hear something.' verkondigd hij een beetje kil. 'Liam and Zayn sounded very promising when they told me about ya.' Apart accent heeft die man, maar hij verwacht blijkbaar veel. Ik pak mijn gitaar.
'Liam?' vraag ik. Hij zingt het eerste couplet.
Hij knikt. Ik begi het intro te spelen, met een eigen kleine variatie. Liam begint te zingen. Ik ben onder de indruk van zijn talent. We lachen beiden. Daarna zingt Harry, waarna de jongens het refrein samen zingen. Ze zingen expres een beetje zachter, zodat mijn gitaar goed verstaanbaar is. Ze klinken echt goed. De man knikt een beetje op het ritme, net zoals de man die achter hem staat.
Als we klaar zijn kijken de jongens en ik Paul verwachtingsvol aan. Hij is duidelijk in gedachten, en bijt op zijn nagels.
'So..' begint Louis.
'Ssst, I'm thinking how I can use this talent optimal.'
Niall draait zijn hoofd blij naar me toe. Paul zijn wenkbrauwen gaan weer omhoog.
'So Chris, here's the thing. You are approved, but whe have to get things right with the Dutch
child protection agency, the organisation that arranged your stay. And I've to call Simon Cowell. And your parents ofcourse. I'll arrange it all and but you have to give me your parents number.'
Ik wil een gat in de lucht springen, maar ik blijf rustig en geef Paul dolblij mijn huisnummer. Even bedenk ik me verbaast hoe hij zoveel van me weet, maar ik besluit niets te vragen.
Daarna wil Paul vertrekken, maar Niall houd hem tegen.
'Paul, I have another thing to show you.' zegt hij, waarna hij zij armen om mijn heupen legt en me kust. De kus smaakt naar hoop, naar verwachting.