Chapter four. Fighting, dancing and red-haired twins. 4.4

Met een glimlach stond ik in de grote tent te wachten, samen met Harry. Fleur en Viktor moesten nog komen, maar dat was logisch, we waren namelijk veel te vroeg. Enigszins ongemakkelijk stonden Harry en ik tegenover elkaar. We hadden het namelijk nog steeds niet uitgepraat, waardoor het nogal ongemakkelijk was tussen ons.
‘Hey Eve, kunnen we gewoon weer vrienden zijn?’ zei Harry opeens.
‘Dat zou ik heel fijn vinden,’ glimlachte ik.
‘Laten we dan een nieuwe start maken. Ik ben Harry, aangenaam.’
‘Geertruide,’ grijnsde ik, met uitgestoken hand.
Hij keek me even met opgetrokken wenkbrauw aan, maar begon toen te lachen. Ineens trok hij me in een knuffel, ‘Zo ken ik je weer’.
Ik grijnsde even naar hem, tot het doek van de tent ineens openging. Een blondharige vrouw, met een nieuwsgierige uitdrukking kwam onze kant opgelopen. Ze deed me een beetje denken aan een aasgier, met haar uitpuilende ogen en haar hebberige en nieuwsgierige blik in haar ogen. Achter haar aan zweefde een notitieblok. Ik kende haar wel, ze was de verslaggeefster van de Ochtendprofeet. Ze was een verschrikkelijk persoon; ze verdraaide alles wat er gezegd werd en deed je overkomen als één of andere idioot.
‘Het lijkt hier erg gezellig,’ grijnsde ze.
‘Als je het ook maar waagt om een foto te maken,’ siste ik naar haar.
‘Ben je een beetje cameraschuw, lieverd?’ grijnsde ze weer.
Ik wierp een dodelijke blik in haar richting, waarna ze me uitdagend aankeek. Ik glimlachte even, waarna ze zich naar Harry draaide.
‘Harry, mag ik je een paar vragen stellen?’ vroeg ze.
‘Natuurlijk,’ zei hij beleefd, terwijl het duidelijk was dat hij eigenlijk “nee” wilde zeggen.
‘Hoe heb je jezelf kunnen inschrijven? Wat heb je gedaan?’
‘Ik heb helemaal niets gedaan, ik heb me niet ingeschreven.’
‘Lieg niet, die naam is niet zomaar in de vuurbeker gekomen, denk je niet?’ siste ze.
‘Ik heb geen idee hoe mijn naam in de beker is gekomen,’ zei Harry kalm.
‘Heeft Dumbledore je toevallig ingeschreven? Jullie lijken dikke maatjes,’ mompelde ze.
‘Rot op, graftak. Harry zei al dat hij het niet weet, dus dit interview lijkt me beëindigd,’ zuchtte ik.
Skeeter keek me even verrast aan, maar deze blik leek plaats te maken voor een vurige blik. Het was duidelijk dat deze blonde dame niet zomaar zou opgeven; ze was te koppig.
‘Ik zie dat we een vurig type hebben hier,’ grijnsde ze.
‘Ik waardeer mijn privacy,’ glimlachte ik lieflijk terug, ‘Dus als je nu met je camera deze tent uit zou willen lopen, zou ik dat erg waarderen. Bedankt voor het komen, fijne reis terug.’
Ik hoorde gelach en keek verschrikt om, om te zien wie er net binnengelopen kwam. Viktor Krum stond met een grijns toe te kijken naar onze conversatie. Skeeter haar ogen leken nu wel vuur te spuwen en met een kwade grom liep ze mijn kant op. Dreigend kwam ze voor me staan, en hief haar toverstaf op. Met een aantal grote stappen stond Viktor Krum beschermend voor me, waardoor Skeeter geschrokken terugdeinsde.
‘Je hoorde wat de dame zei?’ zei Viktor met een lage stem.
Met een laatste arrogante zucht draaide Rita Skeeter zich om en liep met opgeheven hoofd de tent uit. Glimlachend keek ik Viktor aan, waarna ik een knikje terugkreeg.
‘Ik mag jou wel,’ grinnikte hij.
‘Bedankt, ook voor net,’ grijnsde ik terug.

Na een tijdje kwamen ook Fleur en de rest binnen. De minister van toverkunst had een zak bij zich. Hij keek ons even onderzoekend aan, keek Harry nog even wantrouwend aan, en kuchte toen even.
‘De eerste opdracht bestaat uit draken. Jullie krijgen allemaal een draak toegewezen, die jullie zullen moeten trotseren. Het doel is om het gouden ei te verzamelen, dan is de opdracht geslaagd. Maar daarvoor zullen jullie wel oog in oog komen te staan met de draak,’ vertelde hij.
Hij tilde de zak op en keek ons weer aan, ‘In deze zak zitten vier miniatuur draken, vier verschillende soorten. Mevrouw Delacour, u mag eerst.’
Fleur deed haar hand in de zak en graaide even, waarna ze er een kleine groene draak uithaalde. Het leek een onschuldig beestje.
‘De Groene Huisdraak, gefeliciteerd. Mevrouw James, u bent aan de beurt.’
Ook ik graaide in de zak en pakte er iets uit. Een draak met vuurrode schubben was te zien, hij leek erg agressief.
‘De Chinese Zenger. Meneer Krum, u bent.’
Ook Viktor Krum pakte een draak, de Zweedse Stompsnuit, waarna Harry de overgebleven draak kreeg. De draak van Harry leek erg intimiderend en heel gevaarlijk, dat was ook wel duidelijk wanneer je de minister naar adem hoorde happen.
‘De Hongaarse Hoornstaart, de meest gevaarlijke draak die er is.’
‘Oh, Harry!’ riep ik meteen bezorgd.
‘Een beetje meer vertrouwen,’ zei Harry grijnzend.
Het was wel duidelijk dat Harry hier niet op zat te wachten; hij wilde niet eens meedoen aan het toernooi, maar kreeg ook nog eens de gevaarlijkste draak toegewezen. Hij leek er ook mee te zitten, aangezien hij meteen gestrest rondjes begon te lopen. Peinzend probeerde ik te bedenken wat ik ging doen tegen de draak, maar ik kon helemaal niets bedenken. Hoe ging je ten strijde tegen een draak? Dat was niet echt iets wat je leerde op Hogwarts. Maar dat was dan ook het doel, je laten vechten tegen iets onbekends.
‘Heb je al een aanvalsplan?’ grijnsde Harry.
Ik keek hem even verbaasd aan, hij leek mijn gedachten wel te kunnen lezen.
‘Gewoon geweldig zijn,’ grijnsde ik terug.
‘Goede tactiek!’
‘Nee, eerlijk gezegd heb ik nog nergens over nagedacht. Ik laat het wel over mee heenkomen.’
‘Succes daarmee, jij bent aan de beurt, geloof ik,’ grijnsde Harry.
‘Fuck.’
Dit werd nog eens wat.