11. -Niall Horan

Ik checkte om de tien seconden mijn privéberichten op Twitter, maar ik kreeg geen enkel antwoord van Daphne. Misschien had ik de foute naam ingegeven. Ik keek terug op mijn papier en dan terug op Twitter. Nee, het klopte. Opeens zag ik iets interessants op haar profiel. Ik zag dat ze van België was. Geweldig… Nu word ik eens verliefd, blijkt dat het meisje honderden kilometers van mij af woont… Ik zuchtte. Ik stond op en ging naar Harry zijn kleedkamer. Louis was er ook. Wat een verrassing. Die twee waren altijd samen. “Hi, guys,” zei ik. “Hey, Niall. We wilden net een film gaan kijken, zin om mee te kijken?” vroeg Harry. Ik knikte. Ik kon wel wat afleiding gebruiken. Ik plofte neer op de bank. “Euhm… Hebben jullie misschien ook wat om te knabbelen?” De jongens begonnen te lachen. ‘In het kastje naast de koelkast ligt nog chips,” zei Louis. Ik stond op en pakte de zak chips. Het was gewone paprikachips, het was niet mijn favoriete smaak, maar wat maakt het uit? Ik had tenminste iets om te knabbelen. Harry stak zijn hand uit, hij wilde ook wat chips. Met veel tegenzin gaf ik de chips af. Het was tenslotte ook zijn chips. Ik keek naar het scherm. Alvin and the chipmuncks. Geweldig… Dit zou een lange avond kunnen worden… Ik hield niet zo van tekenfilmachtige films. Na een tijdje begon ik hem eigenlijk wel leuk te vinden en lag ik in een deuk voor enkele grappige stukken in de film. Toen de film was afgelopen, ging ik terug naar mijn kamer. Opeens dacht ik er weer aan: Twitter! Maar waar was mijn telefoon nu gebleven? Na even zoeken had ik hem dan toch gevonden, hij lag onder een kussen in de zetel. Ik keek naar mijn privéberichten. Ja! Een bericht van Daphne! Ik las het bericht. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Ik pakte pen en papier en schreef het adres over. Ik liep naar de andere jongens toe. Ik zei dat ik Daphne had gevonden op Twitter en dat ik haar een voorstel had gedaan. Ik vertelde de jongens dat ik haar een bericht had gestuurd om te vragen of ze ons opnieuw mocht ontmoeten, omdat ze meer dan de helft van de meet en greet bewusteloos was. Gelukkig hadden we morgen een dagje vrij en gingen de andere jongens akkoord. Ik kon het niet laten om haar nog een antwoord te sturen: ‘Ok, can’t wait. Tot morgen en slaapwel! x Niall’. Ik besloot om te gaan slapen, maar het duurde even voordat ik echt in slaap viel. Morgen zou ik Daphne weer zien. Met die gedachte viel ik uiteindelijk toch in slaap.