04. Why Me?

''Wat was dat daarnet?'' Vroeg Kelsey opeens wanneer ze me aankeek, zo te zien had ze het hele gesprek van mij en Louis gevolgd. Ik haalde mijn schouders op terwijl ik op mijn lip beet. ''Ik begreep er zelf ook niks van.'' Zei ik zacht terwijl ik naar de jongens keek die achter me zaten. Waarom ik? Ik was niet speciaal, en had ook niks bijzonders in me, tenminste dat denk ik. Kelsey zwaaide een hand voor me. ''Nou?'' Waarschijnlijk had ze niet verstaan wat ik net had gezegd. ''Ik weet het zelf niet, Kels.'' Begon ik zacht. Wanneer de jongens onze kant op keken, draaide ik me snel om naar de computer en deed net alsof ik bezig was. Ik klikte de site aan die meneer Meade ons had aangewezen. Erg geconcentreerd ging ik aan de slag, Engels was mijn beste vak op school, al stond ik voor de andere vakken er ook niet slecht voor. Naast me zat Kelsey op de computer, na elke zin maakte ze wel een fout. Hoe duidelijk ik het steeds weer probeerde uit te leggen, ze luisterde toch niet of begreep er zelfs nog minder van dan ze al deed. Ik slaakte een diepe zucht. ''Sapph, kan jij Kelsey even helpen?'' Ik draaide me om naar Sapphire en keek haar pruilend aan. Ze keek me hoofdschuddend aan. ''Goed dan.'' Ze stond op om samen met mij van plaats te ruilen. Nu kwam ik naast Heather te zitten, die me glimlachend aan keek. ''Ze zijn niet verkeerd.'' Fluisterde terwijl ze via haar ooghoeken naar de jongens keek. Ik trok een wenkbrauw op. ''Meen je dat?'' Vroeg ik, mijn stem klonk vol ongeloof. Heather knikte uitbundig. ''Anders zou ik het niet zeggen.'' Glimlachte ze. Ik draaide me even om, de jongens zaten elkaar te plagen. Ik beet even op mijn lip, Heather had inderdaad gelijk, ze zien er niet verkeerd uit.