023

Sarahjeanne Wilder

Met open mond aanschouwen mijn ogen de prachtige omgeving. Het kleine meertje met zijn vissen en kikkers, die vrolijk kwaken. De bomen, waarvan de bladeren zachtjes ritselen. De vogeltjes, die tsjirpen. De krekels, die vrolijk mee doen in het perfecte plaatje. Alles lijkt perfect te zijn. Langzaam draait mijn lichaam zich naar Liam toe. Hij bijt nerveus op zijn lip en ik open mijn mond om iets te zeggen. ‘Het is prachtig.’ De woorden verlaten zachtjes mijn mond en mijn ogen glijden nog een keer over het perfecte plaatje. Mijn mond vormt de woorden, van de vraag die in mijn hoofd spookt. ‘Hoe kom je aan deze plek?’ Vragend kijken mijn ogen Liam aan. Hij vertelt dat hij deze plek per toeval heeft gevonden en hier vaak komt om na te denken. Daarna vertelt hij dat hij deze plek speciaal met mij wil delen. Ik kan niet geloven dat hij dit met mij wil delen. Ik zie dat Liam zijn blik verlegen naar de grond afwend. Ik sla mijn armen om hem heen, om hem duidelijk te maken dat het geweldig is. ‘Het is prachtig, Liam.’ Een grijns speelt om mijn lippen en ik kijk hem aan. ‘We gaan picknicken, of niet?’ Met een triomfantelijke blik in mijn ogen kijk ik Liam aan. Hij knikt lachend met zijn hoofd.
De rest van de middag zitten we gezellig te kletsen op het rood geruite kleed en eten het voedsel in de picknickmand op. Later die avond neemt Liam me mee naar een andere plek. Mijn ogen worden weer groot van verbazing, als ik de prachtige zonsondergang op de open plek aanschouw. ‘Ik weet dat het niet zo mooi is als op het strand, maar…’ Begint Liam te stotteren, maar ik onderbreek hem door te zeggen dat het prachtig is. Hij kijkt me verwonderd aan en ik pak zijn hand. Ik sleep hem nog een stukje verder mee, de open plek op. Ik laat me op een boomstam zakken en voel Liam naast me plaats nemen. Zijn arm glijd om mijn schouders en ik nestel me dichter tegen hem aan. Zo zitten we naar de zonsondergang te kijken tot de zon helemaal verdwenen is. ‘Het was geweldig, Liam.’ Ik zucht diep en laat mijn hoofd op zijn schouder zakken. Er valt een prettige stilte, ieder in zijn eigen gedachtes. ‘Waar heb ik dit aan verdient?’ Vragend hef ik mijn hoofd weer op. Mijn ogen ontmoeten de zijne en zijn blik houdt me gevangen. Mijn hart smelt, als ik in zijn lieve, trouwe, chocolade bruine ogen kijk. ‘Ik wil je iets vertellen.’ Begint Liam. Hij slaat verlegen zijn ogen even neer en kijkt dan weer terug in de mijne. Zijn blik straalt zelfvertrouwen uit, maar ook zenuwen. ‘Ik vind je leuk, Sarah. Ik bedoel meer dan vrienden. Iedere keer als ik bij je ben, lijkt het alsof er duizenden vlindertjes in mijn buik rond fladderen. Iedere keer als mijn huid de jouwe raakt, lijkt het alsof het in brand staat. Ik heb nog nooit zo erg naar iemand verlangt, dan naar jou. Toen we zoenden, leek het alsof de wereld vervaagde en dat alleen wij tweeën nog bestonden. Ik wil je kunnen knuffelen en zoenen zonder dat het vreemd is. Ik wil alles kunnen doen, wat andere verliefde stelletjes ook kunnen doen. Mijn hart zegt dat je ook gevoelens voor mij hebt, maar mijn hoofd is nergens zeker van. Wil je me alsjeblieft vertellen of je ook gevoelens voor mij hebt? Ik wordt gek van de vraag of jij ook gevoelens voor mij hebt. Die spookt 24/7 door mijn hoofd.’ Wachtend op een antwoord went hij zijn blik af. Compleet sprakeloos, door zijn woorden, staar ik hem aan. Mijn mond opent zich om mijn gevoelens te vertellen, maar er komt geen geluid uit. Er verstrijken een paar minuten en ik kan gewoon voelen dat Liam wanhopiger wordt, vanwege mijn antwoord. Hij is bang om afgewezen te worden. Ik adem een diepe teug lucht in en verzamel al mijn moed. ‘Ik vind je ook leuk, Liam. Meer als vrienden. De gevoelens die ik voor je heb, zijn onbeschrijfelijk. Die keren dat we zoenden, ontplofte er een bom vol vlinders in mijn buik. Ik zou graag dat gevoel nog eens mee maken.’ Mijn stem klinkt zacht en onzeker. Liam’ s ogen zoeken de mijne en mijn hart smelt weer bij het zien van zijn chocolade bruine ogen. Ik kan alleen maar naar hem kijken en probeer zijn reactie te peilen. Zijn hoofd komt langzaam dichterbij, langzaam en aarzelend. Ik wil zijn lippen op de mijne proeven en het ongelofelijke gevoel weer ervaren. Ik overbrug de laatste millimeters en druk mijn lippen op de zijne. Een bom vol vlinders ontploft in mijn buik. Mijn armen krullen om zijn nek en mijn vingers vlechten zich in zijn haar. Ik voel zijn handen zachtjes op mijn heupen rusten. Onze lippen bewegen perfect samen en het lijkt alsof ze alleen voor elkaar gemaakt zijn. Mijn ogen zijn gesloten en ik bevindt me in mijn eigen wereldje. Samen met Liam.

---

Het spijt me dat ik een week niet heb geschreven!
Ik had het erg druk met school en moest echt heel veel doen. Daarom een extra lang stukje voor jullie!
Hopelijk kunnen jullie me vergeven.
Wat vinden jullie van de Pov wisseling? Of moet ik gewoon Liam's Pov blijven schrijven?
Willen jullie telkens het zelfde plaatje of iedere keer een andere?
Laat het me weten via een reactie!

Xx