Chapter twenty-five. -Amber.

Ik wenste dat de pijn wegging maar hij bleef. Die steken. Ze braken me. We moesten onze riemen weer aandoen, ik had zoveel pijn dat Liam het voor me moest doen. Hij keek me aan. Ik wist dat hij zag dat ik pijn had. Ik probeerde het te verhullen, door een andere kant op te kijken maar Liam had het door. Het vliegtuig stond aan de grond, we mochten eruit. Snel klikte in de riem los, ik rende naar buiten. Ik had echt geluk dat ik niet mijn nieuwe high heels aan had, maar simpele allstars. De heels had ik moeten kopen voor feesten. Nu Liam en ik officieel samen waren moest ik met hem mee naar allerlei feesten, een paar high heels was daarom nodig. Geen simpele ballerina’s . Ik voelde de zon op mijn huid en sloot mijn ogen. Iemand tilde me op, ik wist zeker dat het Liam was dus liet ik het toe. Ik werd neer gezet opende mijn ogen en zag Liam. Mijn knappe vriendje. Hij knipoogde en ik kroop tegen hem aan. Zijn gespierde armen lagen losjes om me heen. Ik had nog steeds last van mijn buik, dus Liam was extra voorzichtig. Als ik morgen nog buikpijn zou hebben zou ik naar de dokter gaan. De taxi stopte voor een grote villa. Liam droeg de koffers en ik drukte op de bel. Een blije Harry deed open en omhelsde me. Ik kromp in elkaar. Geschrokken liet Harry me los en ik legde het uit. ‘Ik heb dus al de hele dag enorme buikpijn.’ Harry keek geschrokken. Hij liep met me naar binnen. De voordeur kwam uit op een enorme hal met een mega trap naar boven. ‘Keuken, badkamer, woonkamer, 2e woonkamer, werkkamer.’ WE liepen de trap op. De beneden verdieping was aan ons geshowd door deuren te openen, maar boven namen we echt de tijd. ‘Zayn’s kamer.’ We kwamen terecht in een mega troep. Hij was duidelijk nog single. We besloten Zayn’s kamer te laten voor wat hij was en we liepen verder. ‘Louis en ik.’ Zei Harry trots. In tegenstelling tot Zayn’s kamer was die van Harry en Louis absurd schoon. De muren waren wit en beige, in het midden van de kamer stond een enorm gietijzeren bed. Lange gordijnen scheidden de kamer af van de buitenwereld. Deze kamer was echt immens. ‘Wow.’ Was het enige wat ik uit kon brengen. ‘Niall en Abigail.’ In deze kamer, die al even groot was als de rest, had mijn zusje duidelijk veel inspraak gehad. Een lichtroze-wit gestreept behang sierde de muur. Hier stond hetzelfde bed als bij Louis en Harry. Aan de muren hingen foto’s. De jongens, Abigail met de vier, Abigail en ik en enorm veel Niall’s en Abigail’s keken ons aan vanaf de muur. Op de foto’s waren ze gelukkig. Boven het bed hing een enorm canvas met een zwart-witte Eiffel toren. Abigail had er weer iets moois van gemaakt. En toen zou onze kamer komen. ‘Abigail heeft het ingericht…’ Twee muren waren turquoise, bij het raam en boven het bed. De muur bij de deur en de grote muur hadden een enorme skyline van New York over zich heen gekregen. Boven het gietijzeren bed, jawel, hing een zwart-wit foto van Liam en mij op canvas. Die hadden de jongens vast genomen toen we het niet door hadden. Lange, doorzichtige, witte gordijnen leken het raam groter te maken. Er stonden witte nachtkastjes met lampjes met turquoise kapjes erop. Ik was aan het zoeken naar een kledingkast. Harry opende twee schuifdeuren en ik liep een mooie inloopkast in. Er stond een make-up tafel, zo eentje waarvan je als kind van droomt en er was enorm veel ruimte voor kleren en schoenen, die ruimte was al aardig opgevuld door mijn zusje. Er stonden twee paspoppen mooie jurkjes te showen. ‘Oja, voor ik het vergeet, elke kamer heeft een eigen badkamer. Waarom doen jullie niet alvast jullie zwemspullen aan? We hebben zo een pool party!’ Ik zag Harry weglopen en zocht een bikini. Uiteindelijk vond ik een mooi wit exemplaar. Ik trok er een gekleurd strandjurkje over aan en liep naar de badkamer. Ik de inloopkast was Liam aan het klooien met zijn zwembroek. Ik deed mijn haar in een snelle knot en keek in de spiegel. Lag het aan dit jurkje, of had ik een buikje? Liam riep me en we liepen samen naar beneden. Ik opende een deur en zag Niall bij de koelkast zitten. ‘Het zwembad is daar, door die deuren.’ Zei hij met volle mond, terwijl hij naar twee openstaande deuren wees.