O5

We waren op een rustig plekje aangekomen en Harry ging zitten op een bankje. Ik ging naast hem zitten. 'Nou...' begon ik. Ik keek even naar Harry en hij keek me aan dus begon ik maar verder te praten. 'Ik had een nachtmerrie...' Harry glimlachte want hij dacht dat er duidelijk iets anders was. 'Ja ik merkte het aan je in de limo..' zei Harry. Ik glimlachte. 'Het ging over.. dat jij... met een ander was en dat jullie zeiden dat ik ergens in had gefaald ofzo, het was heel raar en.. stom vooral dat van jij en dat meisje' dat laatste zei ik iets zachter. Hij glimlachte naar me. 'Dat zou toch nooit gebeuren..' Ik keek opgelucht naar hem maar wist eigelijk wel dat deze nachtmerrie gewoon enkel een nachtmerrie was. Het was best koud in Holmes Chapel. Er waaide een wind die zo af en toe mijn haar in mijn gezicht blies, waardoor Harry het uit mijn gezicht haalde en ik genoot van Harry's aanraking. Natuurlijk kon deze nachtmerrie nooit waar zijn! In mijn hoofd hoorde ik een stem:'Of toch wel..' En ik schrok van die rare stem, Ik gilde het uit en het werd zwart voor mijn ogen. Het laatste wat ik zag was Harry's bezorgde gezicht.