| 023 | En de knappe postbode [Chad Michael Murray]

5 juli Chad Pov
Ik probeerde dus de brief te schrijven voor mijn allerliefste Malika.
'Mijn liefste, mijn zonneschijn.
Ik wilde nogmaals mijn excuses aanbieden voor wat ik heb gedaan.
Wil je deze aanvaarden?
Kom dan naar de zoo om 23 uur en je zal me vinden.
Hopelijk zie ik je daar.
Veel liefs Anoniem <3 '

Ik stopte de brief gauw in een enveloppe, deed er gauw een vertrouwd geurtje op maar zette mijn naam er niet op. Het moest een beetje geheim blijven van wie de brief is weet je wel. Ze zal verstelt staan wanneer ze mij daar gaat zien. Wacht maar tot ze ziet wat ik allemaal van plan ben. Deze brief nam ik mee naar de post
'Hallo, kan ik even de zoo af huren voor een nachtje morgen 6 juli? Vanaf 21 uur als dat mogelijk is.' vroeg ik aan de directeur van de zoo. Yes yes yes, ik gilde het zowat uit van blijdschap dat mijn zus zelfs kwam kijken wat er scheelde met mij. 'What's up bro?' 'Ik mag de zoo afhuren om 21 uur, wil je mij mee helpen?' 'Met wat? Als ik het niet weet kan ik je niet helpen he.' 'Eums mij helpen om kaarsen te plaatsen langs een weggetje dat tot bij mij loopt waar ik Malika zal opwachten. En rozenblaadjes gaan halen bij de lokale bloemenwinkel.' 'Olaaa wat is mijn broertje allemaal van plan met die lieve Malika?' Ze knipoogde even. 'Is goed hoor Bro, ik zal dan naar de lokale bloemenwinkel gaan.'

6 juli
Ik ging goed gemuts naar het werk. Stak stiekem de brief bij de sorteerpost. Enkel Malika haar naam stond op de enveloppe, meer niet. Ze kwam toe en ze gunde me geen enkele blik. Mijn hart brak in 1000 stukjes, hopelijk kwam ze opdagen. De werkdag zat er eindelijk op en kwam thuis. 'En en en?' vroeg mijn zusje nieuwsgierig. 'Nouja, ze gunde me geen blik op het werk dus ik hoop dat ze komt opdagen.' zei ik een beetje teleurstellend. 'Komt goed bro, ik ben nu naar de lokale bloemenwinkel dat ik gister had beloofd.' 'Super, ik ga om fakkels en kaarsen.! Ik zie je bij de zoo om 21 uur.' Ik snelde de deur uit.
In de winkel was het wel even zoeken naar de fakkels en kaarsen. 'Nog 15 minuten voor de winkel sluit. Gelieve u te begeven naar de kassa.' zei een stem in de luidspreker. Ik nam gehaast zowel fakkels als kaarsen in een aarde kommetje mee. Het waren er ineens veel zodat ik zeker niet te kort kwam vanavond. Ik rekende af en snelde naar huis. Het was nu al 7 uur. Binnen 2 uur zouden ik en Charlotte alles klaarzetten.
We namen snel iets om te eten, we lade alles in de auto en reden naar de zoo waar de directeur al stond te wachten op ons. 'Als je gedaan hebt, wil je dan de sleutels gewoon in de brievenbus stoppen? Ik heb een aparte van de brievenbus, dus het zou normaal geen probleem zijn. Veel succes.' Hij knipoogte eens en ging daarna weg. We begonnen van aan de ingang fakkels en kaarsen te plaatsen. Maar we staken ze nog niet aan, het duurde nog 2 uur voor Malika hier zal zijn. Of ze wel zou komen was een andere vraag. Ik hoop het zo. 'Zo, nu alleen nog maar je ipod an de boxen en de rozenblaadjes.' 'Die zal ik nu al doen.' zei mijn zusje heel lief. Wat was ze de liefste van heel de wereld, op Malika na dan. Ik keek op mijn horloge en zag dat hij bijna 23 uur was. Ik sloeg in paniek. Snel staken we de kaarsen en fakkels aan. Ik ging terug op mijn plaats staan en Charlotte deed net hetzelfde, zij ging Malika in ontvangst nemen en zeggen wat ze moest doen. Daar stond ik dan, mooi met een hemd aan. Wachtend en verlangend naar haar.
Na een tijdje wachten komt er een meisje aan in een mooi wit kleed. Ze keek me verbaasd aan en zei 'Je zusje zei dat ik de weg van kaarsen, fakkels en rozenblaadjes moest volgen, dus dat deed ik ook.' Ik was zo blij dat ze toch gekomen was. Ik zette de ipod aan en zocht een perfect liedje voor dit moment. Chris Medina - What Are Words was het perfecte. De eerste noten klonken uit de boxen waar mijn ipod in zat. 'Mag ik deze dans van jou?' Ik reikte mijn hand uit die ze aan nam. Nu was ik weer bij haar, zonder ruzie. We dansten en dansten onder het maanlicht. Dit zie je normaal alleen maar in films maar nu is het werkelijkheid. Na een tijdje gedanst te hebben bleven we nog even kijken naar het maanlicht en gingen dan naar huis. Ik had aan Malika gevraagd of ze bleef slapen en dit wou ze dolgraag.