Hoofdstuk 9

Een uitnodiging

Jacob’s POV

Ik zit al de hele week te mokken. Na die ruzie met Luna, heb ik echt mijn best gedaan niet aan Lily te denken, maar zo makkelijk is het niet! Elke dag zonder haar is leeg, en ik heb haar maar 1 keer ontmoet! Echt bizar! Maar Luna is weer vrolijk, en dar zal ze blijven zolang ik uit de buurt blijf van Lily. Maar ik mis haar zo, dat ik haar zoete parfum bijna kan ruiken! Nee, wacht, ik kan het ruiken! Ik volg mijn neus naar de keuken, waar ik een envelop vind op de tafel. Ik kijk om me heen, Luna is er niet, en maak het open. Het is een uitnodiging voor Lily’s 17e verjaardagsfeestje. Maar een paar mensen weten dat als haar familie weer verhuist, ze gewoon weer haar 17e verjaardag zal vieren. Maar 1 ding moet je de Cullens nageven, een feestje geven kunnen ze wel!

Ik kijk naar de voorkant van de envelop. Geen naam. Is deze voor Luna? Of mist ze mij net zo veel als ik haar, en wil ze dat ik naar haar toe kom? Ik stop de envelop in mijn zak, alleen maar omdat hij naar haar ruikt, en ga naar het winkelcentrumpje van La Push. Ik had allang besloten om te gaan, ookal was de uitnodiging niet voor mij. Nu nog een cadeau! Maar niks is goed genoeg!

Teleurgesteld ga ik weer naar huis, en zie Luna met zo’n zelfde envelop als in mijn broekzak. ‘Wat heb je daar?’ vraagt ik zogenaamd nieuwsgierig. Ze stopt hem snel weg, zegt ‘O, niks’ en gaat naar haar kamer. Dus ik ben echt uitgenodigt! Ik kijk nog een keer naar de kaart. Vanavond! Dus ik zie haar vanavond al! Dan moet ik snel iets bedenken! Ik ren naar mijn garage, ik weet precies wat ik haar moet geven!
S’avonds loop ik door het bos, voorzichtig, want die ene mooie, witte overhemd die ik heb wil ik niet vies maken! Al op een halve kilometer afstand hoor ik het feest. Mensen die praten en lachen, muziek en zelfs vuurwerk! Als ik aankom, probeer ik Luna op te sporen. Ze vertrok een uur voor mij, en ik hoop dat Lily zich van haar los kan peuteren, zodat ik zonder dat ze het weet even met haar kan praten.

Ik pak mijn gloednieuwe mobiel (niet echt nieuw, alleen nooit gebruikt) en typ het nummer van Lily in, die ik uit Luna’s agenda gejat heb. ‘Hallo?’ hoor ik haar zeggen. ‘Gefeliciteerd!’ zeg ik zo vrolijk mogelijk. ‘Jake, ben jij dat?’ ze klinkt alsof ze me niet verwacht heeft. ‘Natuurlijk, ik ga je verjaardag toch niet missen?’ lach ik. Even is het stil. ‘Dus je hebt mijn kaart gevonden!’ zegt ze blij. ‘Sterker nog, ik sta in je voortuin!’ antwoord ik. Het hele feest is binnen en in de achtertuin. En aangezien het al anderhalf uur bezig is, is de voorkant van het gigantische huis uitgestorven.
‘Ik kom eraan, niet weggaan!’ zegt ze en ze hangt op. Nog geen 2 minuten later springt ze in mijn armen! ‘Jake! Ik heb je gemist!’ zegt ze in mijn nek. ‘Ik jou ook!’ fluister ik tegen haar haar dat in mijn gezicht kietelt. Ik kijk haar aan. Op dat moment gaat er met een keiharde knal vuurwerk af. We schrikken allebij. Dan begint ze te lachen. ‘Emmett’ zucht ze hoofdschuddend.

‘Hier, voor je zoveelste 17e verjaardag!’ zeg ik, terwijl ik het dunne zilvere kettinkje uit mijn broekzak haal en achter haar ga staan. Ze haalt haar lange haar uit haar nek, en laat mij het kettinkje omhangen. Dan draait ze zich lachend om. ‘En?’ vraag ik. Ze kijkt naar het kleine stalen wolfje om haar nek, en dan naar mij. ‘Wat mooi! Heb je dat zelf gemaakt!’ Aan haar gezicht is te zien dat ze het echt mooi vind. ‘Ja, hele middag mee bezig geweest!’ lach ik. Ze geeft me weer een knuffel. Als ze me loslaat, en in mijn ogen kijkt, buig ik mijn hoofd naar haar toe. Als we heel dichtbij elkaar zijn…