11/01/2012 part 1

11/01/2012
Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Ik kwam deze morgend een beetje te laat aan op school. Ik was namelijk heerlijk aan het dromen over Xan toen mijn wekker ineens roet in het eten kwam gooien. Ik gaf hem een klap om hem het zwijgen op te leggen en sloot toen mijn ogen om terug in de droom te kunnen keren. Je verwacht het waarschijnlijk wel al. Mijn ogen schoten pas weer open om halfnegen. Nu, ik had geen zin om me te haasten dus nam ik eerst een uitgebreide douche, bakte voor mezelf nog een eitje en klom tegen iets na negen op mijn fiets. Dan was ik nog op tijd voor het tweede lesuur. Tijdens mijn fietstocht dacht ik na over een goed excuus. Tegen dat ik mijn fiets had gestald en doorliep naar de prefect (de man waar je naartoe bent als je stout bent geweest of te laat bent op school of ziek bent geweest …) had ik een prachtig verhaal in mijn hoofd. Ik klopte op de deur en hoorde even later “Binnen!” Ik opende de deur en de prefect schonk me een glimlach. “Met wat kan ik je helpen?”
“Wel ik ben te laat op school ziet u.”
“En hoe komt dat?”
“Wel ik was rustig aan het fietsen toen ik plots een accident zag gebeuren. Een auto had een fietser aangereden, ziet u? En ik, zo goed als ik ben, ben naar die fietser toegelopen en heb hem recht geholpen. Maar hij had een hoofdwond en dus heb ik hem op een muurtje laten zitten en heb die hoofdwond zachtjes proper gemaakt met een papieren zakdoekje en water. Daarna heb ik de ambulance gebeld en ben bij de fietser gebleven tot die arriveerde. Het was toen al halfnegen maar, ongelukkige ik, ik kreeg een lekke band zodat ik te voet verder moest gaan. En dat duurt een tijdje ziet u?”
“Dus als ik het goed begrijp hebt u gezien dat een auto een fietser omver reed, heb je die fietser verzorgd, had je een lekke band en ben je uiteindelijk te voet naar school moeten gaan?”
“Klopt als een bus.”
“Ik heb dit verhaal al meerder malen gehoord jongedame.”
“Maar ik zweer u dat het waar is.”
“Al goed, ik geef je het voordeel van de twijfel.”
Stiekem was hij gewoon te lui om mijn verhaal te checken. Eerlijk, die gast zit een hele dag achter een bureautje, zijn levensverhaal te vertellen aan de leerlingen die het ongeluk hadden om naar hem toe te moeten. Ik had heel veel geluk dat hij nu niet over zijn eigen leven begon en wou al weglopen toen zijn stem de stilte verbrak. Poor me.
“Weet je, jouw verhaal doet mij denken aan mijn eigen kindertijd. Ik ben ook ooit aangereden door een auto en …” De rest herinner ik me niet meer. Ik vond de vliegen op het plafond interessanter dan zijn verhaal. Toen hij eindelijk was uitgepraat en me liet gaan was het tweede lesuur al begonnen. Daar ging mijn plan om op tijd te zijn in het tweede lesuur. Maar goed, ik nam de lift omdat ik geen zin had om de trappen te nemen en klopte eventjes op de deur van het lokaal waar ik les had. Toen opende ik de deur en liep naar de leerkracht. Ik hield hem het briefje voor en plofte toen naast Lis neer. “Hej,” zei ze. “Heb je je weer overslapen?”
“Nee, ik heb een fiester geholpen die was aangereden door een auto en had toen een lekke band.”
“En Jos geloofde dat?” Ja, de prefect heet echt Jos. Grappig hè?
“Jep. Maar met mijn acteertalent is dat niet zo verwonderlijk. Ik dacht er nog aan om een er een verdwaalde pinguin in te verwerken maar dat ging er een beetje over.”
Lis rolde met haar ogen en ik lachte. Ik haalde mijn cursusblok boven en besloot ook een tekening van Meneer Walrus. Hij heeft echt zo’n typische walrussnor, vandaar die bijnaam. En voor als je het nog niet doorhad: ik ben van plan om van elke leerkracht een tekening te maken. Mister Frog had ik al en ik was dus bezig aan een tekening van Meneer Walrus. Toen hij klaar was met zijn uitleg stak ik mijn tekening snel onder mijn wiskundepapieren en boog me samen met Lis over de oefeningen. Walrus liep ondertussen met zijn handen op zijn rug tussen de verschillende tafeltjes door om te controleren of we wel met onze wiskunde-oefeningen bezig waren dus ik kon niet verder werken aan mijn tekening. Na een saaie les van de Walrus hadden we Frans van Cruella De Vil. Ik merk nu pas dat als je ‘De’ en ‘Vil’ samen voegt dat je ‘Devil’ krijgt, duivel dus. Maar goed, van Cruella De Vil kon ik geen tekening maken, ze was in haar roepbui vandaag. Ze roept altijd tegen haar leerlingen, dat ze te lui zijn, dat ze niets kunnen, dat ze lamzakken zijn, … En dan is ze verbaast dat sommigen schrik van haar hebben. Bij mij valt het nog mee. Al durfte ik het toch niet wagen om een portret van haar te maken.