|10|

Ik deins nog verder naar achter terwijl Shadow naar me toe stapt. Nee, kom niet dichterbij schiet er door mijn hoofd. Shadow lijkt eventjes te twijfelen en dan beweegt hij opeens snel naar voor. Die glimlach die hij heeft verraad hem een beetje maar toch had ik het niet verwacht. Hij pakt me beet en gooit me over zijn schouder. Ik begin zo hard ik kan op zijn rug te hameren maar niets lijkt te helpen. Shadow loopt met mij over zijn schouder naar het pad en zet me daar weer op mijn voeten. Ik bedenk me geen moment en probeer te vluchten. Iets zegt me dat ik dat niet had moeten doen. Shadow haalt me in en pakt me ruw vast.’Ren niet zomaar van mij weg!’ roept hij boos. Mijn ogen worden even groot als ik zie dat er uit het niets een bijl in Shadow ’s arm zit. Hij lacht even. Waarom lacht hij? Hij is geraakt door een bijl. Verbaast kijk ik naar het bloed dat langzaam uit zijn arm druppelt. Ik merk dat zijn oog kleur weer is verandert. ‘blijf staan’ hij rukt de bijl uit zijn arm terwijl hij naar een de andere kant loopt. Er komen tientallen mannen te voorschijn die ons omsingelen. Ik zie niet wat er verder met hem gebeurt. ‘moet je deze zien’ een van de mannen staat voor me en lacht naar een van de andere mannen. ‘ik mag haar eerst, want jij had de vorige’ voor de ander kan reageren liggen ze al op de grond. Ik zie de mesjes in hen zitten. Ik kijk naar Shadow die naar me toe komt rennen. Zijn half lange zwarte haar en donkere ogen staan bijna kwaadaardig. Hij springt over me heen. Hij haalt het zwaard dat op zijn rug zit er van af en valt de andere mannen aan. Het zwaard zwaait hij over de grond en de stenen schieten omhoog, richting de mannen. Ze blokkeren de meeste klappen van de zwaarden. Ik doe mijn ogen dicht. Ik wil niet zien wat hij doet. Hij kan niet zo zijn. Maar… maar hij is een moordenaar. Angstig doe ik mijn handen voor mijn gezicht terwijl Shadow er een einde aan maakt. Er strijkt een hand langs mijn hand ‘je bent veilig, er is niets aan de hand’ dat doet het hem, ik omhels hem. Hij aait over mijn hoofd en pakt mijn hand weer om door te lopen. Nu pas besef ik dat ik nog steeds dat gevoel heb. Dat gevoel alsof het nog niet over is. Ik draai me een stukje om en zie te laat dat iemand een grote steen op Shadow ’s hoofd laat vallen. Hij gaat knock out. Ik kijk naar de gigantische man. ‘jij, mee!’ ik schud mijn hoofd angstig maar bedenk me geen moment. Shadow had mij al zo vaak beschermt. Ik pak een speer liggen en als de man naar voor stapt door boort de speer zijn hart. Ik blijf verstijft staan als ik besef dat de speer door de stenen die er achter lagen in de man is gekomen en ik niets deed. Ik verzorg je. Ik moet wel. Voorzichtig trek ik Shadow onder een boom en leg ik mijn hand op zijn hoofd. Ik voel een warme gloed van mijn handen afkomen terwijl de wond sneller geneest dan normaal.