|9|

Na een tijdje val ik in een rusteloze slaap. Shadow legt me voorzichtig tegen een boom en zoekt wat takken. Hij legt ze op een stapel en legt nero erop. Hij pakt een stel vuurstenen uit zijn zak en steekt het vuur aan. En druppelt weer een traan over mijn wang als het vuur langzaam het lichaam van Nero verbrand. Hij is nu vrij, ook al slaap ik. Ik wist zeker wat er gebeurde. Shadow tilt me voorzichtig op en loopt verder.
*’je bent veilig’ ik kijk naar Nero die voor me staat. Hij steekt zijn hand naar me uit en strijkt over mijn wang. ‘nero, laat me niet alleen’ zacht komt het uit mijn mond. Nero krijgt een glimlach op mijn gezicht. ‘alsjeblieft’ snik ik zachtjes. Als ik weer op kijk naar Nero zie ik dat zijn gezicht onder het bloed zit en hij overal brandplekken heeft. Alles is donker en ik zie overal vuur om me heen. Ik wil schreeuwen maar mijn stem is weer weg. Dan is het alleen maar zwart. Er is helemaal niets meer allen, ik. Ik begin in paniek te raken en wil nog harder schreeuwen. ‘het komt wel goed, ik zal je nooit verraden’ de stem komt uit het niets en ik kijk verbaast op. Dat klonk als Shadow. Shadow alsjeblieft blijf bij me.*
Ik voel iets over mijn wang gaan en ontspan me. De nachtmerrie is afgelopen. Na nog eventjes mijn ogen dicht te houden doe ik ze uit eindelijk open. Ik kijk naar Shadow die me lachend aankijkt. Nog steeds zijn mijn ogen donker blauw, ik was nog steeds verdrietig. Hij strekt zijn handen uit en pakt me voorzichtig vast. Nu pas merk ik hoe warm hij echt is. Ik doe mijn begraaf mijn gezicht in zijn armen. ‘het komt goed, ik zal je niet verlaten’ hij gaat langzaam staan en pakt mijn hand, die verbazing wekkend koud aan voelt. Hij trekt me mee het pad op. ‘we gaan jou naar een veilige plek brengen’ zegt Shadow terwijl hij naar me lacht. Die lacht. Het verbaast me. Hij is zo warm maar ik merk dat het ook best kil is. Waar zouden we eigenlijk heen gaan. Ik vraag het me af. Ik laat me door de jongen die ik pas een paar dagen geleden had leren kennen mee voeren. Kan ik hem eigenlijk wel vertrouwen? Opeens sta ik stil. Zo meteen blijkt hij diegene te zijn die, die man op me af had gestuurd. Ik voel een soort van paniek omhoog komen en trek mijn hand los. Shadow kijkt verbaast om terwijl ik verder naar achterdeins. Ik schud mijn hoofd angstig terwijl Shadow op me af loopt. ‘Raven wat is er mis?’