23.

Ik schreeuwde de longen uit mijn lijf en probeerde de deur van de auto open te doen maar ik kwam er al snel achter dat hij de deur op slot had gedaan.
Ik zag nog net hoe Marie op de grond in tranen uitbarstte terwijl de auto wegreed en ik haar niet meer zag. Ik begon ook te huilen maar de man achter het stuur riep in het Engels tegen mij “Stop crying like a little child!”
Ik stopte meteen met huilen omdat ik super veel schrik van die enge man had, hij stond helemaal vol met tatoeages en leek minstens 40.
Hij reed een industrieterrein op en even later stopte hij bij een leeg pakhuis.
Hij beviel me om uit te stappen en bracht mij naar de kleinste ruimte in het pakhuis.
Ik deed natuurlijk meteen wat hij zei omdat ik nog nooit in mijn hele leven zo bang was geweest.
Wanneer we aangekomen waren moest ik naar adem happen om iets uit te brengen “What-what are we doing he-re?” Vroeg ik in het beste Engels wat mij op dat moment te binnen schoot.
Hij legde uit dat hij mij had meegenomen om omdat zijn dochter dacht dat ik Louis’ vriendin was.
Dat was ook zo, maar bijna niemand wist het omdat het nog niet officieel was.
Wanneer hij klaar was met zijn uitleg zei hij dat ik Louis moest bellen.
Zo gezegd, zo gedaan.
“Lou-ou,, it’s me. Your sweetheart, I am-“ De man die net nog zo vriendelijk over zijn dochter vertelde griste nu boos mijn smartphone die ik van Louis hade gekregen uit mij handen. “I have your sweetheart!” Zei hij op een gemaakt vriendelijke toon.
Ik hoorde Louis aan de andere kant van de lijn stotteren “I wa-ant her back, I’ll do-o everything you want me-e to do.” Hij is toch zo een lieverd zei ik in mezelf.
“Matrix Road 91, 5PM and come alone with Harry and his girlfriend!”
Please laat hem opdagen.
Het was nu 2 uur in de namiddag, dus nog 3 uur te gaan.
Ik besloot om te gaan slapen in de hoop dat de tijd sneller voorbij zou gaan.
Er werd een deur dichte gegooid.
Ik schoot meteen recht en zag op mijn ice-watch dat het kwart voor vijf was.
Nog een kwartier tot ik Louis terug zag.
Mijn ontvoerder nam me stevig bij de arm en trok me in zijn auto.
Hij beval me om daar te blijven zitten, plots ving ik een glimp van Louis op maar meteen deed hij de deur dicht.
Ik hoorde Louis mijn naam roepen.
Ik dacht dat de man naar Louis was gegaan want ik hoorde Louis van een paar meter afstand zeggen “Here I am, what do you want from me? I’ll give you everything you want, if you give Frauke back.”
Waarop de man zei “1500 pounds.”
Volgens mij had Louis het meteen gegeven want even later ging de deur van de auto open en hij duwde me eruit.
In de verte zag ik Louis met Harry en Marie staan.
Louis begon meteen naar mij toe te rennen, waarop ik besloot om ook te rennen met mijn armen open. Plots werd alles zwart voor mijn ogen.
Ik hoorde voetstappen dichterbij komen en besefte dat ik in de sneeuw lag, in het begin van februari.
Ik werd omgedraaid maar mijn ogen bleven nog steeds dicht.
Opeens voelde ik de zachtste te beste lippen van de wereld op de mijne gedrukt.
Er ging een lichtje in mij branden dat zei LOUIS!
Mijn ogen gingen voorzichtig open en ik kuste hem terug.
Louis gaf een kreun van blijdschap.
Even later kwamen Harry en Marie aangerend.
Marie zei lachend: “I think that everything is already alright but can I get some attention, Frauke?”
Harry begon ineens luidruchtig te lachen omdat ik geen oog voor Marie had maar alleen voor Louis en onze kus.