Stop crying your heart out - 19.3

      “Wat is er?” geïrriteerd draaide Louis zich om naar zijn beste vriendin. De aftiteling van de film over het scherm heen rolde. “Wel? Je zit hier al de hele tijd zo voor je uit te kijken”
      “Er is niets” Olivia keek Louis niet aan, helemaal niet, ze staarde gewoon voor zich uit naar de aftiteling. Louis zuchtte geïrriteerd, hij kon er niet tegen als ze hem negeerde als er duidelijk iets met haar aan de hand was. Normaal gezien konden hij en Olivia het altijd goed vinden, ze vertelden alles tegen elkaar toch had Olivia soms van haar momentjes dat ze zich helemaal afsloot en niets tegen hem zei.
      “Olivia, je weet toch dat je alles tegen me kan zeggen, ja?” deze keer was het haar beurt om te zuchtten en draaide ze zich om naar haar beste vriend. “Vertel gewoon wat je dwars zit” hij draaide zich zo om in de zetel zodat hij haar kon aan kijken zonder zijn nek te ver draaien. “Ik zou zeggen dat ik alle tijd heb om naar je te luisteren maar ik moet binnen een half uur weer vertrekken. Dus hup, begin maar”
      “Het is niets”
      “Olivia, ik ken je al langer dan vandaag. Ik ben je beste vriend, vertel het gewoon” hij sloeg zijn arm rond haar schouders heen. “Het maakt me niet uit wat het is, dat het je regels zijn mag je ook tegen me vertellen. Ik zal je niet vuil aan kijken”
      “Dat is het niet” ze kon een klein grinnikje niet onderdrukken.
      “Wat is het dan wel?”
      “Niall” ze beet op haar onderlip.
      “Waarom wil je dat niet tegen me zeggen?” verbaasd keek Louis zijn beste vriendin aan. “Je hebt toch al zo vaak over hem met me gepraat, waarom zou je dat nu dan niet doen?”
      “Dat is het net, ik heb al zo vaak over hem met je gepraat. Ik heb gewoon het gevoel dat ik aan het zagen ben, dat ik het steeds over hem heb en jou dus ook irriteer. Ik moet gewoon iets doen, ik moet zelf iets ondernemen en jou niet de hele tijd lastig vallen. Het probleem is dat ik niet weet wat ik moet doen omdat ik ook niet weet wat ik wil”
      “Ten eerste, je irriteert me niet als je over hem praat. Want je bent mijn beste vriendin en dan mag je dat, trouwens het interesseert me omdat het ook over jou gaat, over mijn beste vriendin” Olivia glimlachte, ze mocht zichzelf gelukkig prijzen met zo’n vriend als Louis. Ze was er zeker van dat er niet veel mannelijke vrienden waren die dat tegen hun vrouwelijke vrienden zouden zeggen. “Ten tweede waarom weet je niet wat je wilt?” Olivia haalde haar schouders op.
      “Ik weet het niet, ik denk omdat ik weet dat ik geen relatie met hem wil voordat hij terug is van de tour. Maar toch fladderen de figuurlijke vlinders weer door mijn buik als ik hem zie, als ik zijn stem hoor of zijn lach. Dan wil ik niets liever dan dat hij zijn armen om me heen slaat en me kust. Het is gewoon belachelijk, ik gedraag me belachelijk. Als een verliefde puber” lachend schudde ze haar hoofd.
      “Het is niet belachelijk, maar die verliefde puber vind ik wel helemaal juist” lachend draaide hij zijn gezicht de andere kant op zodat het kussen, waarmee Olivia hem sloeg, enkel tegen de achterkant van zijn hoofd botste. “Hey, je moet me niet slagen, het waren je eigen woorden” zonder enige moeite viste hij het kussen uit haar handen en smeet het naar de andere zetel zodat ze er niet aan zou kunnen. “Moet je lang werken deze avond?” Olivia haalde haar schouders op.
      “Waarschijnlijk langer dan normaal. John staat samen met Andrew in de keuken en samen met Mitchel sta ik achter de bar. Normaal gezien moeten er nog drie mensen zijn. Eén in de keuken en twee mensen die het eten op dienen voor de mensen die willen eten” het was maar een simpele bar waar Olivia werkte. Je had het gedeelte waar de meeste mensen waren, het bar gedeelte. Met daar achter, afgeschermd door een half lage muur, het gedeelte waar de mensen konden eten.
      “Dus nu moeten jullie alles met z’n vieren doen?” Louis trok zijn wenkbrauw op.
      “Inderdaad. Zowel Andrew, Mitchel en ik moeten dus ook ober spelen. Ik denk dat of wel Mitchel of wel ik enkel achter de bar gaat staan en dat de andere de bestellingen op neemt, afruimt enzo. En dat Andrew ook het eten zal moeten op dienen, aangezien John nooit zijn keuken verlaat voor dat die sluit”
      “Je gaat dus lang mogen werken?” Olivia knikte.
      “En dat allemaal omdat jullie moeten optreden, iedere vrouwelijke collega gaat naar jullie concert” lachend schudde ze haar hoofd. “En omdat David en Robert beide op vakantie zijn en dus niet kunnen in vallen voor de andere”
      “Arm meisje toch” Louis drukte nog een kus op haar kruin voor hij zijn benen over de rand van de zetel zwierde. “Ik denk dat ik maar eens moet vertrekken” hij wierp snel een blik op de klok om te merken dat hij nog maar tien minuten had om te voet aan de concerthal te staan.
      “Moet ik je anders tot daar brengen? Ik moet toch naar de bar vertrekken, het is trouwens op de weg naar daar. Wacht hier, ik ga me snel omkleden” zonder op Louis’ antwoord te wachten liep ze naar boven om zich om te kleden. Haar haren bond ze samen in een staart, de korte short wisselde ze in voor een lange, skinny jeans. De tanktop verwisselde ze voor een loshangend shirtje waarna ze haar voeten in een paar sneakers propte en de trap weer af liep. “Ik ben klaar kom je?” haar handtas griste ze van de grond af en haar jas hing ze over haar arm heen. Het mocht overdag dan wel warm zijn, dat was het ’s nachts helemaal niet.
      “Ik ben er” glimlachend kwam Louis de hal in gewandeld en samen wandelde ze naar buiten. Olivia nam plaats op de bestuurderszetel en Louis op die van de passagiers. Zonder enige moeite reed ze de straat op, op weg naar de concerthal.
      “Lou?” de jongen keek haar vragend aan. “Hoe komt het dat je deze keer weer je sleutels kwijt bent gespeeld?” ze dacht weer aan Louis die daarnet, voor de zoveelste keer, voor de deur had gezeten, wachtend tot Olivia hem binnen zou laten.
      “Ik weet het niet, ik denk dat hij of wel in mijn koffer zit of in de auto ligt. Misschien ergens in mijn bed op de tourbus, misschien heeft Harry hem af gepakt of misschien heb ik hem wel aan onze manager gegeven om te zorgen dat ik hem niet kwijt zou raken” Olivia grinnikte. Typisch Louis.

Vinden jullie de story nog goed? Want anders, commentaar is altijd welkom (; Daar kan ik uit leren (:
Hopelijk is het bij jullie ook zo'n goed weer en is het snel vakantie (: Nou ja, in België begint die vrijdagavond (voor mij woensdagnamiddag al ^^) maar in Nederland weet ik het niet ):