Part 12

Ik walg van die blik. Harry, doe me een plezier en haal die vieze smoel van je gezicht. Ik draai mijn hoofd en kijk naar Rose. 'Oke, de les is voorbij. Zie jullie de volgende keer.' Iedereen staat op en loopt het lokaal uit. Ik haast me zo snel mogelijk het lokaal uit. Logisch, want de hele les, en dan ook echt de hele les zat Harry naar me te kijken met zijn arogante smoel. Ugh. Vandaag zaten mijn lessen erop, dus ik ga lekker naar huis. Nouja, appartement. 'Demi!' hoor ik een mannelijke stem roepen. Geen Harry, gelukkig. Ik draai me om. 'Hey, Bad Boy Jake.' Hij glimlacht vals bij het horen van zijn bijnaam en slaat een arm om me heen. 'Wat denk je ervan, Starbucks?' Ik trek een bedenkelijk gezicht. 'Alleen als jij betaald.' 'Deal!' roept Jake, en al snel zitten we aan de overkant van de straat in de Starbucks. 'Dus hoe bevalt je eerste dag op school.' vraag Jake droog. 'Tot nu toe valt het nog wel mee. Op de spierpijn na.' vertel ik terwijl ik terug denk aan de balletles. Hm, ja, daar ga ik nog erg last van krijgen. 'Oke, normaal ben ik niet iemand die snel roddelt,' negint Jake opeens over een heel ander onderwerp. Hij buigt over de tafel. 'maar ik heb gehoord dat Harry Styles bij ons op school zit.' Hij leunt weer naar achter. 'Ik heb alleen nog niet gezien, niet dat ik hem persé wil zien ofzo.' 'Nou, ik wil maar al te graag met je ruilen. Ik heb tot nu toe elke les met hem gehad. Vreselijk!' Hij begint te lachen. 'Zo te zien mag je hem niet. Wat is er gebeurd?' Hij doet een wenkbrauwdansje terwijl de zoen door mijn hoofd spookt. Een rilling rilt over mijn rug. 'Kom op. Vertel.' zegt Jake heel erg nieuwgierig. Ik zucht,'Je wil het niet weten!' 'Anders zou ik het niet vragen.' Waarom is hij nou zo nieuwsgierig?! Ik denk dat ik het wel moet vertellen, anders blijft hij zeuren. Ik gebaar dat hij dichterbij moet komen. We buigen over de tafel. 'Gaat je niets aan.' fluister ik. Met een glimlach leun ik weer naar achter en kijk naar zijn gezicht. Hij kijkt alsof hij in de domste en slechtste grap is getrapt en een beetje teleurgesteld. Ik sta lachend om zijn gezicht, op. 'Ik moet gaan, zie je op school.' Snel loop ik de Starbucks uit en ren ik naar de overkant van de straat, op naar mijn appartement, die letterlijk naast de school ligt. Ik loop een gebouw binnen en een trap op. Dan stop ik mijn sleutel in het gat en loop ik opgelucht binnen. Eindelijk rust.