~Hoofdstuk 5~

'Wow, dan heb je al best wel veel meegemaakt, voor een meisje van jou leeftijd. Maar wat ga je nu doen? Ik bedoel, je gaat toch niet gewoon verder werken bij dat café, of wel soms?' Oké, misschien heb ik wel veel meegemaakt voor een meisje van zeventien. Nou en. En eigenlijk was ik wel van plan om verder te werken bij de herberg, maar dat kan ik beter niet tegen hem zeggen. 'Nee, dat denk ik niet. Misschien hebben ze hier in het kasteel nog wel iemand nodig.' Zo te zien heeft Jason al een oplossing gevonden. Hij springt op. 'Nou, dan word je toch gewoon mijn dienstmeisje. De vorige was een oude vrouw. Die is gestorven voordat ik hier kwam. Je krijgt onderdak, eten en nog een leuk zakcentje.' Hij kijkt me vragend aan. Mmhhh. Dat is misschien nog niet zo'n gek idee. Eten, onderdak, zakcentje en ik kan weer gaan wanneer ik wil. Dat zou ik sowieso wel doen, maar toch.'Echt? Dat zou geweldig zijn!' Jason legt me uit wat er dan allemaal van mij verwacht wordt. Schoonmaken, opruimen en voor de wapens zorgen. Dat moet wel lukken. De dagen daarna zijn leuk. Ik ruim Jason zijn kamer op, poets zijn wapenuitrusting en zorg voor zijn eten. Hij traint veel met Arthur. Dat is echt leuk om naar te kijken! Arthur is beter dan Jason, maar zoveel verschillen ze niet van elkaar. Ondertussen trek ik veel met Merlin op. Omdat hij de bediende van Arthur is, is hij altijd bij hem. En aangezien Arthur en Jason veel bij elkaar zijn, zijn Merlin en ik dat ook. Merlin is een aardige jongen. Soms heb ik het gevoel dat hij iets verbergt, maar hij is zo grappig! Het leuke aan hem is dat hij gewoon tegen Arthur zegt wat hij denkt. En Arthur vindt dat meestal niet eens zo erg! Ik heb het zo gezellig hier, dat ik bijna vergeet waarvoor ik hier kom. Ik heb Uther al eens gezien. Jason eet soms samen met Uther, Arthur en Morgana. Hij praat dan over echt verschrikkelijke dingen. Dat hij o zo trots is dat er de laatste paar maanden geen magische activiteiten zijn gezien. Hij denk dat dat tijdperk voorbij is. Nou, dat heeft hij mooi mis. Arthur is het met Uther eens. Jason knikt alleen maar en Morgana lijkt als de dood voor magie. Gelukkig zijn die etentjes zo weer voorbij. s'Avonds ga ik dan weer terug naar 'mijn kamertje'. Niet dat het mijn kamer is, maar Gaius is zo vriendelijk geweest om mij het kamertje te lenen totdat Jason weer terug gaat. Op een avond bedenk ik me dat ik iets ben vergeten. Jason heeft me verteld dat nog één van de mannen die me aanviel bij het café is gevlucht. Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik trek mijn laarzen aan en ga op weg. Stilletjes glip ik langs de wachters. Die sukkels hebben niks in de gaten. Binnen een paar minuten ben ik in de stad. Op naar de herberg. Daar zal hij wel zijn. Het duurt lang voordat ik de herberg gevonden heb, want zelfs de straten zijn een doolhof. Via de achteringang sluip ik naar binnen. Het is niet de bedoeling dat iemand mij ziet. Dit gaan we op een deskundige manier doen. Ik loop verder. Dan zie ik hem. Weer aan de bier. Wat een wonder. Ik concentreer me op de woorden 'Mortina Casum'. Gelijk zie ik dat het werkt. Hij kijkt verschrikt voor zich uit en het bierglas valt uit zijn handen. Hij is dood.