Wings Of An Angel, When Death Means Alive.#1

the last days of live

Het begon allemaal heel vreemd de ene dag was ik nog gewoon in leven en toen was ik gewoon dood. Geloof je me niet, nou het zit zo ik zit op een kostschool voor jongens en meisjes. Die volgens de buiten wereld geen manieren hebben. Maar weten zij veel. Ik geef toe er gebeuren vreemde dingen hier vorig jaar heeft een meisje van een klas onder mij zichzelf opgehangen en soms verdwijnen er mensen. Ik bedoel dat gebeurt op normalen scholen ook wel, toch?. Ach ja ik kan het niet weten ik ben hier al vanaf hmmm ik weet niet meer hoelang.
Maar aah ons verhaal begint op achtentwintig Oktober de school was net weer begonnen. En nu zelfs aan het begin van het school jaar had ik killos achterstand. Laten we het zo zeggen mijn vriendin Casandra praat veel en dan vooral tijdens bio. Ik deel mijn slaap zaal met Casandra en Fiie. Aah bijna vergeten mijn naam is Willow Lovena ik ben zestien jaar oud.

Het was half acht dat betekende dat ik al een half uur te laat was voor mijn les Latijns. Het had in dit geval geen zin om sneaky de klas binnen te sluipen dus klopte ik op de deur en ging naar binnen. Het lokaal bestond uit een kleine ruimte het was een beetje donker en had een rare onbeschrijfbare sfeer. Dat kwam omdat onze lerares mevrouw Edyth. Heilig in de heilige geest geloofde. En dan heb ik het niet over Jezus nee ik heb het over Wicca. Wicca is een populaire bezigheid op deze school. Samen met voodoo. Maar goed in was dus de klas binnen gegaan en was op mijn gebruikelijke plek gaan zitten. ‘okeej juffrouw Lovena’ zo liet ze weten dat ze wist dat ik er was. Onzinnig natuurlijk want ik had geklopt en er was geen manier geweest hoe ze me gemist kon hebben. ‘ik wil graag dat je de vertaling geeft van de worden die ik op het boord heb staan zonder in uw boek te kijken’ oow niet weer he. Ach er was niets aan te doen dus keek ik met samengeknepen ogen naar het boord wat ik amper kon zien. Er stond : avus dormit in cubiculo ( zeker fout maar ik doe maar wat) ‘uhmm’ prevelde ik ‘opa – slaapt – altijd inde slaapkamer’ zij ik onzeker. Maar mevrouw Edyth leek tevreden en ging verder met de Latijnse geschiedenis. Snel pakte ik een papiertje uit mijn tas en krabbelde er op;

“Jullie worde bedankt,
waarom hebben jullie me niet wakker gemaakt.”

Ik schoof het briefje naar Fiie die naast me zat. Zij las het en gaf het door aan Casandra. Drie gniffelde. En Fiie haalde verontschuldigend haar schouders op. Ik zuchten en schudde mijn hoofd, het was niet kwaad bedoelt dat wist ik ook wel. Ik besloot maar naar de les te luister.