|8|

Nero en ik worden achterover geblazen. Voor eventjes hoor en voel ik helemaal niets. Wat is die kracht die op me drukt. Ik probeer adem te halen maar besef dat er iets op me ligt. Het is het levenloze lichaam van Nero. Mijn ogen worden groot en ik voel opeens dat er iets knapt. Ik duw voorzichtig het lichaam van me af en sta op. De jurk is aan alle kanten gescheurd. Ik voel dat er wat bloed van mijn kin afdruppelt terwijl ik naar de man kijk. De man die voor de 2de keer iemand uit mijn leven had geroofd. Hij zou het nooit overleven. Ik zweer het. Ik voel dat er iets van een energie door mijn lichaam heen raast. Opeens doet mijn lichaam alles automatisch, alsof ik het al jaren doe. Mijn handen wijzen naar buiten, dan doe ik mijn rechterhand naar boven en mijn linker naar beneden, langzaam laat ik mijn handen naar elkaar toe brengen en komt er een enorm kracht veld los. Voor ik alle energie kan los laten voel ik een scherpe pijn in mijn zij en zie ik de man voor me staan. Hij kijkt lachend naar me en verdwijnt dan. De pijn wordt ondragelijk. Shadow rent naar me toe en kan me net opvangen terwijl ik flauwval.
*‘Raven, wordt wakker. Je kunt nu niet slapen, als je nu slaap ga je dood.’* De stem komt me bekent voor. Het is die van Nero. Maar nero is dood. Er biggelt een traan naar beneden maar ik open mijn ogen nog steeds niet. ‘Raven, gaat het een beetje?’ de traan wordt van mijn gezicht afgeveegd en ik wordt een stukje overeind getrokken. Langzaam open ik mijn ogen en zie ik dat ik tegen Shadow aan zit. Dan hou ik het niet meer. Mijn ogen die nu extreem donker blauw zijn worden gevuld me een zee aan tranen. Shadow drukt me tegen zich aan terwijl ik alle verdriet er uit huil.