004 - Life is not always rosy.

Niall POV
Ik loop zo snel mogelijk van school vandaan. Ik voel de steken in mijn arm branden. Er loopt nog een traan over m'n wang van de pijn. Als ik eindelijk thuis ben pak ik mijn sleutel en heb moeite om de deur open te krijgen. Ik duw heftig de sleutel in het slot maar hij wil maar niet open gaan. 'Fuck,' zeg ik en ik loop om naar de achterdeur. Gelukkig staat de achterdeur open. Hopen maar dat niemand me ziet. Ik loop voorzichtig naar binnen. Ik kijk om het hoekje van de woonkamer om te zien dat niemand er is. Opgelucht laat ik mijn ingehouden adem kwijt. Er is niemand. Ik loop de woonkamer binnen. Mijn arm begint steeds meer pijn te doen. Ik loop de trap op naar mijn kamer, naar mijn bed. Ik wil weg van deze wereld. Weg van de pijn.

Liam POV
Ik zeg mijn vrienden gedag en ren achter Niall aan. Ik zie hem naar de voordeur van een huis in mijn straat strompelen. Niall houdt zijn arm nog steeds vast. Ik heb hem echt pijn gedaan. Ik aarzel of ik hem nog verder zou gaan volgen, want hij gaat achterom. Ik kom wat dichterbij, maar Niall is al weg. Ik zak langzaam tegen een muurtje aan. ‘Wat heb ik gedaan?’ mompel ik, haast onverstaanbaar.