Untill I found you ||104|| Amynthas

Na een half uurtje rijden zijn we thuis aangekomen en meteen loop ik het huis in en pak Tom zijn laptop van een kastje en start hem op. Tom kijkt me niet begrijpend aan maar ik negeer hem even. Bill en Emily zijn Georg en Gustav naar huis aan het brengen en daarna zouden ze nog even gaan wandelen. Dus dat word wel heel laat tot ze thuis komen. Tom komt achter me staan en drukt kleine kusjes in mijn nek. ‘Tom kappen’ zeg ik en duw hem weg maar toch gaat hij er mee door. Tom likt in mijn nek en meteen spring ik op. ‘Bah Tom doe niet zo vies’ roep ik uit en veeg met mijn hand de kwijl van Tom uit mijn nek. Tom komt lachend naar me toelopen en drukt zijn lippen op de mijne. Hij duwt me zachtjes naar achteren waardoor ik niet veel laten een muur in mijn rug voel. Tom zijn tong strijkt over mijn onderlip en gewillig open ik mijn mond en onze tongen spelen een liefdevol spelletje. Tom zijn hand glijd van mijn heup naar mijn buik en glijd zo onder mijn shirtje en lachend duw ik hem weg. Tom lijkt het daar niet mee eens te zijn en voor ik het weet heeft hij me al opgetild en rent hij met mij in zijn armen naar boven. Als hij zijn slaapkamerdeur geopend heeft legt hij me zachtjes op bed neer en drukt zijn lippen weer op de mijne. ‘Tom niet nu’ zeg ik schor en probeer hem van me af te duwen zonder succes en zuchtend geef ik me dan maar over. Niet dat ik het heel erg vind hoor.

‘Tom doe niet zo irritant’ zeg ik als we weer beneden zijn. Weer drukt hij zijn lippen in mijn nek en geïrriteerd draai ik me om. ‘Tom Kaulitz, je hebt net je zin gehad dus laat me nu mijn eigen gang gaan’ zeg ik waarschuwend en hij kijkt me met een pruillipje aan. ‘Ik heb nog niet genoeg’ zegt hij en ik kijk hem met grote ogen aan. ‘We gaan geen twee keer op een dag seks hebben idioot’ roep ik overdreven uit en hij kijkt me lachend aan. ‘Waarom niet?’ Zijn blik kijkt me speels aan en ik geef hem een tik op zijn achterhoofd. Zonder iets te zeggen loop ik langs hem heen en plof neer op de bank. Meteen komt Tom naast me zitten en kijkt me met een pruillipje aan. ‘Je krijgt nu echt je zin niet meer’ zeg ik en probeer Tom niet meer aan te kijken maar hoe zieliger hij gaat kijken hoe erger ik de neiging krijg om toe te geven.