Jij, pion van heer voldemort! [HP]#19

Dus dit ben ik dan! De nieuwe ik!

31 oktober Halloween

Toen ik op de ochtend van Halloween (en mijn verjaardag jeeej) de grote zaal binnen liep kwamen de geuren van gebakken pompoen en pasteitjes me tegemoet. Ik liep langs de leeraren tafel en ging aan de tafel van griffoendor zitten ik schepte gebakken ei op en opende mijn boek geschiedenis van de toverkunst open en begon te lezen. Iemand met een grote krullenbos ging naast me zitten ik keek opzei en zag dat het Hermelien was. We zeiden niets maar liepen wel samen naar bezweringen en gingen daar naast elkaar zitten. Prof. Banning kwam het lokaal binnen.
Vandaag moesten we een veer laten zweven met de spreuk: Wingardium Leviosa.
Hermelien werd ingedeeld met Ron en ik met Silver. Ongelofelijk hoe makkelijk het was. De meeste leerlingen kregen het niet voor elkaar en ik snapte niet waarom. Ik bedoel,ik ben best wel intelligent enzo maar het is niet echt zo dat ik een genie ben. Maar goed het zijn niet mijn hersens zoals bij Hermelien bij mij is het meer een intuïtie. Zoals bij toverdranken het gaat me gemakkelijk af. Kijk maar naar marcel de bakt er niets van maar je zou zijn kruidenkunde cijfers eens moeten vergelijken met de mijnen dat is pas geniaal *oow shit dit heeft er niet mee te maken zie je ik ben echt niet zo slim hoor*. Maar goed tussen Hermelien en Ron lukte het niet goed hij kon het niet en zij wel en daar had Ron duidelijk de pest aan. Harry had het ook niet makkelijk hij moest met Simon en die sloeg zo vel met zijn toverstaf dat de veer ontplofte in zijn gezicht. De bel ging en Silver en ik liepen het lokaal uit gevolgd door Harry, Ron, Daan, Simon, en Marcel. ‘het is loviosa niet leviosaaaa vind je het gek dat ze geen vrienden heeft’ zei Ron en ik zag dat Hermelien langs rende ze had hem duidelijk gehoord. ‘ik denk dat ze je horde’ horde ik Harry zeggen. Waarop Ron antwoorden ‘ nou ze zal het zelf wel gemerkt hebben dat ze geen vrienden heeft he’. Boos draaide ik me om ‘hoe durf je’ zei ik kwaad, hij haalde alleen zijn schouders op en liep verder. Grrrr ik wilde eigenlijk achter Hermelien aan gaan maar het was beter voor mij om maar naar toverdranken te gaan. Dat was de laatste les waar ik zou gaan spijbelen.

Ik liep de kerkers in en zag Harry en Ron daar al staan en ik keek kwaad hun kant op. Maar mijn oog viel op een meisje die bij de zwadderaars stond. ‘hmmm’ zei ik en ik kwam geïnteresseerd naar haar toe. ‘en wie mag jij dan wel wezen’. Het meisje stond verlegen in de hoek. Ze had lang stijl bruin haar tot aan haar middel en helder blauwe ogen. ‘haaaaa’ riep ik. Ze schrok en deinsde achteruit tegen de muur. ‘je heb je haar gekleurd he’ ze keek me verbaast aan. ‘kom nou cas’ zij Draco die het duidelijk niet snapte. ‘neej echt kijk naar haar ogen, je haar is oorspronkelijk blond he’ zei ik tegen haar, voor ze antwoord kon geven. Klonk een ijzige stem ‘jufrouw Prince haar kleur doet er niet toe bij toverdranken’ ik draaide me om en zag papa in deur opening staan ‘aha vandaar dat uw haar niet veel soeps is he, ik bedoel het is zo vet dat je er soep van kan maken’ zei ik wist dat ik te ver was gegaan maar als extraatje trok ik mijn wenkbrauwen op.’tuurlijk jufrouw Prince nu naar binnen iedereen’. We gingen zitten en ik zat naast het nieuwe meisje. Sneep (ik noem hem even zo klinkt veel leuker) schreef de toverdrank voor vandaag op het bord en wij begonnen. ‘He’ zei ik en het meisje keek op, ‘hoe heet je’ vroeg ik en ik glimlacht vrolijk. ‘Alysha’ zei ze duidelijk blij dat ze iemand gevonden had die tegen haar glimlachte. ‘hmmmmm’ zei ik. ‘is er iets’ vroeg ze bang. ‘nee hoor mijn naam is Cassidy Prince en die blonde jongen daar’ ik kninke naar Draco ‘is mijn broer, als hij vervelend is ver het me dan ik rekel wel met hem af’ en ik kraakte met mijn handen. Toen deed ze iets wat ik het minst verwachte ze lachte, een zacht en zoete lach.

De les ging verder in meer gelang totdat: ‘KABOEMMMMMMMMM’ Dracos ketel ontplofte en op een of andere rede recht in mijn gezicht ik gilde het uit. Het voelde alsof ik in een draaikolk zat. Ik kreeg geen lucht meer ik zou stikken dit zou mijn dood worden maar voor ik het begaf hielt het op. Het lokaal draaide voor mijn ogen eerst vaag toen scherper. De mensen de voor me stonden slaakte een kreet van schrik, ik keek ze vertwijfeld aan niet snappend wat er mis was. Het meisje, Alysha haalde een spiegeltje uit haar tas en reikte mij dat aan. Ik stak mij hand uit. Eigenlijk wou ik dit niet zien, zou ik gewond zijn, zat ik onder de blaren. Ik waagde het erop. Maar toen ik in het spiegeltje keek verstarde ik. Mijn uiterlijk was verandert. Mijn normaal zo eng paarse ogen waren nu hazel bruin en mijn rood bruine haar was nu donker bruin en gekruld. Een totaal nieuwe en beter ik was verschenen. Ik gaf het spiegeltje terug ‘bedankt he’ zei ik en ik lachte. De bel ging ik luisterde niet naar Dracos excuses dit was het best wat me ooit was overkomen. Ik was geen freak meer. Ik was normaal. Net als ieder ander.