Jij, pion van heer voldemort! [HP] #8

This thing? well you call it Shit!

Toen je de deur dicht deed en naar de kerkers liep nam het goede gevoel al snel af. Je vroeg je af of hij teleurgesteld zou zijn. Nouja het was niet anders, en toch was het leuk. Je dacht aan krinkel die een beroerte kreeg je lachte weer. Dit was geniaal misschien niet helemaal. Maar het was volledig volgen plan gegaan. Bij de kerkers aangekomen klopte je op de deur en ging naar binnen dit was de kerker waar toverdranken werd gegeven. En zover je door de rookwolken kon zien waren dit griffoendor en zwadderich. Angstig liep je naar voren. ‘Psst’ hoorde je achter je en je zag Fred, George en Leo aan een van de tafels zitten. Leo trok zijn wenkbrauwen op en zij zo geluidloos ‘waarom ben je hier’ als antwoord trok jij een lelijk gezicht en liep naar het bureau van je vader. Je schraapte je ‘uhm prof. Sneep’ hij keek op en keek je alleen maar aan. ‘ikke, ikuuh ben er uitgestuurd door prof. Krinkel’ zo dat was eruit. Je staarde naar zijn veer. Je voelde hem verkillen de kalmte was nu compleet verdwenen. ‘ow ja’ zei hij ijzig. Achter je horde je mensen mompelen en George zei ‘ze heeft ons record verbroken wij zijn er nog nooit de eerste dag uitgestuurd’. Een paar zwadderaars lachte en ander mompelde onder de indruk. ‘stilte’ zei sneep kil en de hele klas ging weer verder met hun werk, maar iedereen luisterde ingespannen, iedereen wou graag weten wat er gebeurt was.
‘goed, wat is er gebeurt’ zei sneep en zijn stem trilde. En zijn ogen waren duister ja dit moest een teleur stemming zijn. En het idee leek eerst nog zo leuk, maar nu je hier was schaamde je je dood. Je vertelde stamelend het verhaal. Hoe je krinkel zo zielig (negatief) vond en over je vampier toneelstukje in je klas en toen je vertelde over krinkel die een beroerte kreeg had je kunnen zweren dat zijn dat Fred en George achter je in stilte voor je applaudisseerde. Toen je eindelijk klaar was gierde de klas het uit maar na een strenge blik van sneep deden ze er allemaal het zwijgen toe. Fred en george glommen van trots en Leo wipte energiek op zijn stoel. Toen je vader het woord weer nam keek hij weer serieus maat toch was er iets veranderd de kilte was vervangen door door iets wat je niet kon plaatsen. ‘nou als straf lijkt het me verlopig genoeg dat je je excuses aan gaat bieden en je koest houd’ hij keek je streng aan maar die blik kende je maar al tegoed als bezorgdheid. Je voelde je zo opgelucht dat je hem het liefst wilde knuffelen maar dat deed je niet in plaats daarvan boog je je hoofd en zei ‘bedankt prof’. En je draaide je om en liep terug naar het lokaal van prof. Krinkel.

Reacties?