Jij, pion van heer voldemort! [HP] #5

Which way now

Pas daar aangekomen drong het tot me door dat ik het wachtwoord niet kende. ‘he kleintje’ zei iemand achter. Zo ver jij wist hete de persoon, de jongen. Leo Jordaan en was hij de beste vriend van Fred en George. ‘heey Leo’ ‘aah ben ik zo beroemt dat je mijn naam al kent’ roept hij uit. ‘haha mocht je willen’ lach ik. ‘nou das ook niet aardig’ zegt hij quasi zielig. Opeens komt Fred tevoorschijn vanachter een van de pilaren ‘Ha’ roept hij uit. ‘daar ben je we zoeken al eeuwen naar je’. ‘hehe, maar weet je wat alles goed maakt’ zei George die opdook naast Leo. Het bleef even stil en toen begonnen Fred, George en Leo een vreugde dansje. ‘ze hoort bij ons, ze hoort bij ons’ zongen ze uit volle borst. Na het een aantal keren hebben herhaalt grepen Fred en Leo je bij je arm richting het portret gat. ‘varkenssnuit’ zei George. En het portret zwaaide open zodat jullie er doorheen konden klimmen. De leerlingenkamer is vol overal verspreid zitten jongens en meisjes. Je blijft even staan om rond te kijken, dan zegt Fred ‘he mop wij gaan er van tussen we zien je nog wel’ ‘keej’ antwoord je. Je kijkt nog eens rond en ziet marcel en een meisje met steil zwart haar naast hem zitten, je slentert er naar toe. Ze kijken op als je er bent en het meisje springt enthousiast overeind, ‘Heej’ zegt ze ‘mijn naam is Silver, Silver Moonbeam aangenaam’ ze glimlacht breed. ze gaat weer zitten en klopt op de lege plek naast haar. je gaat zitten en er valt een stilte. ‘we hadden het net over je’ zegt marcel eindelijk. ‘ja’ zegt Silver ‘echt spectaculair’ je grinnikt ‘hhmmm ik wist dat dit een speciaal jaar zou worden maar dit is wat ze nou een vliegende start noemen’ jullie lachen.

Tijdsprong. Van een paar uur.

Jullie zijn doodop jullie hebben de hele avond gekletst en gelachen.
Jullie besluiten naar bed te gaan. De volgende ochtend word je al vroeg wakker je hebt bijna de hele nacht liggen pikeren maar je hebt je besluit genomen je zult Silver en Marcel je familie geheim niet vertellen. Ze zouden je dan haten, daar wilde je liever niet aan denken. Zeker omdat je alles al weet over Marcel’s ouders. Nou ja dit mag nooit aan het licht komen… nooit nee dit geheim neem je mee het graf in. Na dit besluit had je slechts een paar uur over om te slapen. En voor je het wist brak de ochtend al aan en werd je gedwongen om op te staan en je aan te kleden, god wat miste je de vakantie van laat naar bed en lekker uitslapen, voll afgunst gaapte je nog eens en moest bijna lachen omjezelf als pa je zo zou horen praten giechelde je.

Ongeveer 15 min later kom je gapend de grote zaal binnen. Waar je and de tafel van griffoendor gaat zitten.