Jij, pion van heer voldemort! [HP] #3

your special!!





Het begint te schemeren jij zit ergens achter in de trein in het gangpad je heb je gewaad al aan en nu staar je mistroostig naar de vloer, zachtjes neurie je het liedje evanescence immortal. De trein dendert verder de lichten gaan aan wat inhoud dat het buiten donker word. Tijd lijkt ook aan je voorbij te razen. Je hord stemmen in de verten het dingt pas tot je door wanneer een meisje met krullend haar. je wakker schud. Ze ziet er vriendelijk uit. ‘Heej’ zegt ze. ‘mijn naam is Hermelien griffel, wie ben jij?’ verwart spring ik overeind. ‘aah’ zeg jij wanneer het je duidelijk word. ‘mijn naam is Cassidy, Cassidy Prins, aangenaam’ je glimlacht. Hermelien nodigt je uit om naar haar coupe te komen en jij neemt het maar al te graag aan jullie zitten dan met zijn 5en in een coupe. De jongen die marcel heet is zijn pad kwijt en een jongen met krulletjes haar, Simon was een halfbloed zijn moeder was een heks en zijn vader was een dreuzel. Daan de andere jongen en Hermelien zijn beide dreuzels kinderen. Maar dat maakt jou niets uit je bent niet zoals die maffe halvegare broer van jou. Je vertelt vaag over je leven dat je een malfidus bent en dat je some “family issues” hebt. Wanneer Daan vraagt waarom je dan Prins heet en geen malfidus zeg je trots dat je liever niet gezien wilt worden met zo’n naam. Dan moet iedereen lachen. Later praten jullie over naar welke afdeling jullie gaan en jij vertelt dat het jou niet uitmaakt. ‘zelfs in zwadderig’ roept Simon verbaast uit. ‘hhmmm zelfs in zwadderig’ zeg je uiteindelijk. Dan lach je, de andere lachen ook.
Op het station van zweinstein aangekomen roep een reus van een man den jij kent als Hagrid ‘hier heen eerste jaars, hier heen’. Jij loopt er al heen gevolgd door Marcel, Hermelien, Simon en Daan. Uit je ooghoeken zie je een jongen met zwart haar en een bril en een jongen met rood haar en sproeten. ‘yooohooeee, Ron’ roep je en je gaat op je tenen staan en zwaait vrolijk. Hagrid lijd jullie naar het meer en de bootjes. De bootjes worden gedreven door magie, en droog en wel bereiken jullie de overkant.

Jullie zijn in de grote zaal en wachten af tot jullie worden ingedeeld.
Op een krukje met vier poten ligt een gerafelde oude hoed die wanneer een leerling hem opzetten, kiest in welke afdeling je komt. Angstig keek ik naar de oppertafel en ving mijn vaders (prov. Sneep) zijn blik. Mijn hart bonst heftig in mijn keel wanneer ze met het sorteren begonnen:

Albedil, Hannah… Huffelpuf
Bonkel, Suzanne …. Huffelpuf
Bootsman, Terry…… Ravenkauw
Brokkeling, Amanda….Ravenklauw, toen werd er eindelijk iemand in griffoendor ingedeeld,
Broom, Belinda - Ronald Wemel en Harry Potter.
Bullemans, Margriet, Draco, Korzel en Kwast werden in zwadderich ingedeeld,
Marcel Lubbermans, Daan Thomas, Simon Filister, Hermelien Griffel een van de zusjes Patil weden ook in griffoendor ingedeeld .
Petty Park …. Zwadderich,

Toen was het mijn beurt, met knikkende knieën en mijn blik strak op de grond gericht loop ik naar het krukje toe en zette de hoed op, ‘hmmm’ hoorde ik de hoed hardop zeggen, vele leerlingen keken verbaast want meestal zei de hoed het zo zacht dat alleen de drager van de hem kon horen. “dit is een hele speciale, dat zou zonde zijn, o nee toch’ zij de hoed. ‘nou ik kan dit maar op een manier oplossen, mijn best Perkamentus’ (zei hij tegen het school hoofd Albus Perkamentus). ‘ik ga grote fouten maken als ik haar in alleen in Griffoendor verdeel maar alleen in zwadderich is ook geen keus, Ravenklauw en Huffelpuf zijn geen optie, dus mijn antwoord luid’ zei de hoed zangerig.

‘Griffoendor en Zwadderich’