25. Waarom geen vriendje?

Morgan en Nathan kijken mij vragend aan. Dan komt Cole weer binnen. Nathan kijkt direct zuur naar Cole.
"Wat?" vraagt Cole die ergens een pyjama broek vandaan heeft getoverd. Verder heeft hij een shirt aan.
"Ze ging bijna antwoord geven." zegt Nathan waarna hij wegloopt.
Cole kijkt mij aan. "Weer die vraag waarom je geen vriendje hebt?" vraagt hij.
Ik knik. "Waarom wil hij dat zo nodig weten?" vraag ik aan niemand in het bijzonder en ook voor een groot deel aan mezelf.
Morgan kijkt mij vragend aan. "Weet je dat niet?" vraagt ze.
Ik schud mijn hoofd.
Morgan zucht. "Je bent redelijk populair. Je hebt een grote groep vrienden en je ziet er niet verkeerd uit. Meer mensen vragen zich af waarom je geen vriendje hebt." zegt ze.
Ik kijk haar verbaasd aan. Ik weet dat ik een goeie vrienden heb. Maar ik wist niet dat ik populair was, zo heb ik mezelf nooit beschouwd. Maar ik betwijfel of meer mensen zich afvragen waarom ik geen vriendje heb.
Dan komt Nathan binnen. Hij heeft ook ergens een pyjama broek vandaan getoverd en heeft ook een shirt aan.
"Nu heb je lang genoeg bedenk tijd gehad. Wat is het antwoord?" zegt Nathan direct als hij is gaan zitten.
Morgan, Nathan en Cole kijken mij vragend aan.
"Nou. Vriendje houden meestal niet van alleen maar handje vast houden. Ze willen meer. Ze willen verder. Ze willen je mee naar het strand nemen en dat soort dingen. Maar als je littekens en blauwe plekken hebt, waar je geen uitleg voor hebt wordt het al snel moeilijk. Plus meestal nemen vriendje wel tijd in beslag. Tijd heb ik niet over. Dus op een gegeven moment heb ik besloten dat een vriendje geen goed idee was." zeg ik op rustige toon.
Nathan, Cole en Morgan kijken mij verbaasd aan.
"Plus. Meestal heb je voor een vriendje wel een jongen nodig die je uitvraagt en zo. En die was er ook niet." zeg ik dan op een beetje treurige toon.
Nathan en Morgan kijken mij varbaasd aan. Cole komt naast me zitten en legt een arm om me heen. Waardoor Nathan en Morgan weer verbaasd naar Cole kijken.
Als Cole dat doorheeft kijkt hij verbaasd terug. "Wat? Kunnen jullie het je niet voorstellen dat als je vader je slaat je graag iemand zou hebben die altijd voor je klaar staat?" zegt hij dan op verdedigende toon.
Morgan en Nathan trekken hun gezicht direct in de plooi en knikken als een soort verontschuldiging.
Morgan en Nathan beginnen een gesprek over voetbal en al snel is ook Cole in het gesprek verzeild geraakt. Ik weet alleen niks van voetbal dus ik blijf rustig naast Cole zitten.
"Maar misschien is het tijd om te gaan slapen, aan Piper te merken." hoor ik opeens dichtbij mijn oor. Mijn ogen vliegen open en mijn hoofd komt met een ruk omhoog.
Cole kijkt mij glimlachend aan.
Ik ben tegen hem aan in slaap gevallen, wat vernederend.
"Ja misschien is het tijd om te gaan slapen." zegt Morgan waarna ze moet geeuwen.
Iedereen gaat in zijn eigen bed liggen. En al snel ben ik weer weg.