24. Camoufleren

Megan gaat als eerste naar de badkamer. Dus ik blijf achter bij Nathan en Cole. Ze kijken mij onderzoekend aan.
"Wat is er?" vraag ik als ik hun onderzoekende blikken niet meer kan negeren.
"Nou." zegt Nathan. "Ik vroeg me af waarom je eigenlijk niet een vriendje hebt." zegt hij dan.
Cole en ik kijken hem verbaasd aan. Dan kijk ik Cole aan.
"Ik wist niet dat hij dat zou zeggen." zegt Cole direct verdedigend als hij doorheeft dat ik naar hem kijk.
Nathan kijkt mij nog steeds onderzoekend aan. Maar dat maakt mij even niet uit. Ik wil weten waarom Cole mij onderzoekend aankeek.
"Waarom keek jij mij onderzoekend aan?" vraag ik dus aan Cole.
Cole kijkt mij even verbaasd aan. "Ik vroeg me af hoe je hebt kunnen verzwijgen dat je vader je sloeg. Ik bedoel het lijkt me erg moeilijk om bijvoorbeeld bij gym je te moeten omkleden en dan al je littekens en blauwe plekken te moeten camoufleren." zegt hij waarna hij mij vragend aankijkt.
Ik herinner me opeens dat ze niet weten dat ik nooit mee gym omdat ze geen gym met mij hebben.
"Ik heb inderdaad net als iedereen gym. Maar ik gym nooit mee. Mijn vader schrijft altijd een briefje voor me." zeg ik dan, maar Cole zijn vragende blik is nog steeds niet weg.
"Bleef je nooit bij iemand logeren? Of zo, dan heb je dat ook en in de zomer." zegt hij als hij door heeft dat ik niet weet wat ik verder moet zeggen.
"Ik ben inderdaad nooit bij iemand gaan logeren. Mijn vrienden weten dat mijn vader erg streng is. In de zomer heb ik camoufleer stiften, net zo als dat ik mijn blauw geslagen ogen ook had gecamoufleerd. En in de zomer draag ik vaak een dun vestje, waardoor mensen mijn armen als nog niet hoeven te zien." zeg ik en aan Cole zijn gezicht zie ik dat hij het begrijpt.
Morgan komt weer binnen. Ik pak mijn tas en loop naar de badkamer. Daar poets ik mijn tanden en kleed me om. Ik doe een slaap shirt met lange mouwen aan en een pyjama broek. Zodat ook Cole, Nathan en Morgan mijn littekens en verwondingen niet hoeven te zien.
Ik heb erge moeite om mijn pyjama broek aan te krijgen door het been in het verband. Maar ik wil die broek aan, dus uiteindelijk heb ik hem aan. Ik haal nog even een borstel door mijn haar en dan ga ik met mijn tas naar Morgan haar kamer.
Morgan is rustig een tijdschrift aan het lezen en Nathan en Cole zijn aan het kaarten. Als ik de kamer binnenkom rent Cole de kamer uit. Nathan kijkt zuur naar zijn rug, dus waarschijnlijk was het wie het eerst in de badkamer was.
Nathan kijkt mij vragend aan. "Wat?" vraag ik.
"Je weet mijn vraag. Wat is het antwoord?" zegt Nathan.
Morgan kijkt op van haar tijdschrift. "Wat is de vraag?" vraagt ze.
"Waarom ze eigenlijk geen vriendje heeft." zegt Nathan.
Morgan kijkt mij dan ook vragend aan. "Ja. Waarom heb je eigenlijk geen vriendje?" zegt ze als ze doorheeft dat ik niet direct antwoord ga geven.