TH-stand alone

Lili pov.

ik wandel door het park samen met Moonlight. Moonlight is een mechelse schaper. heel mooi en ook gehoorzaam. dan begint hij plots te grommen en te blaffen. 'Moonlight?!' roep ik. hij blijft blaffen en trekken. ik voel gewoon het lint uit mijn handen slieren. 'MOONLIGHT!!' roep ik. dan trekt hij zodanig hard dat ik het lint loslaat en achterover val. Moonlight rent er vandoor. 'shit.' zeg ik en krabbel recht. ik veeg wat moddervlekken van mijn broek en ren hetzelfde pad dat Moonlight liep. ik hoor dan iemand roepen en ren er heen. ik zie Moonlight lelijk grommen en blaffen naar een andere hond. ik ren er heen en grijp zijn lint en trek hem weg. 'het spijt me. normaal dat hij niet zo. het spijt me zo.' zeg en terwijl trek aan Moonlight zijn lint. 'ooh. maar het is ok hoor.' zegt de man. ik kijk hem aan en knik en kijk terug naar Moonlight. 'jij bent echt heel erg ongehoorzaam. wacht maar tot mama hier van hoort.' zeg ik en tik op zijn kop. 'anders wandel ik even mee met je naar huis. en neem ik jou hond over en jij de mijne?' zegt de man. ik stel me recht en knik. we wisselen elkaars lint en ik wandel met zijn hond naar huis en hij met de mijne. 'hoe heet je eigenlijk?' vraagt hij. 'Lili. en jij?' vraag ik. 'Tom.' zegt hij en glimlacht. hij heeft een lippiercing. 'toffe piercing.' zeg ik om een gesprek te starten.

'dankje. gezet toen ik 12 was.' zegt hij stoer. 'verstandig.' zeg ik met een sarcastische ondertoon. 'wat? ik doe wat ik wil hoor.' zegt hij en port me in mijn zij. ik maak een sprongetje opzij waardoor ik bijna over het lint van zijn hond val. 'niet doen. ik kan daar niet tegen.' zeg ik. 'oh nee??? wel ik kan daar wel tegen.' zegt hij bloedserieus. ik begin hem te porren en hij maakt de meest spastische bewegingen die ik heb gezien. tegen dat we bij mijn thuis zijn veeg ik de tranen uit mijn ogen. 'ik ga Moonlight terug over nemen. bedankt Tom.' zeg ik en wissel terug van lint. als zijn hand de mijne raakt komt er bom van vlinders vrij in mijn buik. 'euhm Lili? zou ik je nummer mogen? om later nog eens te gaan wandelen met de honden?' vraagt Tom zachtjes. 'ja.' en ik schrijf het op zijn hand met een stift uit mijn handtas. 'euhm. ja tot later dan?' zeg ik. 'euh... ja tot later.' zegt hij en geeft me snel een zoen en gaat met een rood hoofd weg. terwijl ik hem blijf nakijken terwijl hij alang verdwenen is om de hoek.

Tom Lili