Proloque.

Zuchtend zat ik voor me uit te staren. Mevrouw Wrights was altijd te laat, maar tien minuten gaat toch echt te ver. Ik keek de klas rond en zag Nathan naar me staren, geeft die jongen het nou nooit op? Ik wil niks met hem en die gedachten zou ik nooit veranderen. Ik keek hem hoofdschuddend aan, het leek me beter om er niks ervan te zeggen, zijn vrienden groepje was niet bepaald mild. Ik slaakte een diepe zucht en staarde weer voor me uit, naar het witte whiteboard. Met mijn hoofd leunend op mijn hand tikte ik een aantal keer met mijn pen op de tafel. ''Hou op.'' Beval Roy me die naast mij zat, waarom moest ik naast hem zitten. Hij was de meest irritante jongen die ik ook had gezien, niet één les liet hij me met rust. Ik besloot om toch maar te stoppen met tikken. Uiteindelijk ging de deur open en mevrouw Wrights kwam met een brede grijns op haar gezicht naar binnen. ''Goeden morgen allemaal.'' Zei ze vrolijk terwijl ze haar tas op het bureau neer plofte. Ze ging voor het bord staan met haar handen op haar heupen. Vijf jongens kwamen het klaslokaal binnen, mijn mond viel open van verbazing. ''Wat doen zij hier?'' Vroeg ik verbaasd, zo te horen had iedereen het gehoord, een aantal klasgenoten keken me aan. Ik zakte onderuit en voelde dat mijn wangen branden. ''Wat zijn we weer aardig, mevrouw Stones.'' Mevrouw Wrights keek me waarschuwend aan. ''Sorry.'' Mompelde ik zacht uit. Nog steeds keek ik vragend naar de jongens, komen zij echt bij mij in de klas?