7

Ik rende terug naar de grote zaal aangezien ik wel heel erg lang naar de wc was. Ik liet mijn vingers langzaam langs mijn lippen glijden. Het voelde net alsof ik voor het eerst gezoend had. En ik wist ook dat ik hier heel erg in de problem ging komen. Want als mijn droom gelijk had, wist Harry hiervan. En het leek best logisch aangezien zijn gedrag. Maar hóe? Hoe moet hij weten dat ik elke avond met Draco naar buiten ging? En als hij het wist moesten Hermelien en Ron het natuurlijk ook weten... Of hield hij nog genoeg van me om het niet door te vertellen? Ik hoop het zo. Ik minderde vaart toen ik bij de grote zaal kwam. Ik liep rustig naar binnen en ging weer tussen Harry en Katy zitten. Ik voelde me zo slecht. Een verader. 'Jezus waar bleef je?!' Zei Katy nijdig. 'Sorry hoor.' Antwoorde ik en Katy stond op. 'Ga je mee? Ik heb op je gewacht.' Zei ze alsof het mijn schuld was. Dat was het ook. 'Tuurlijk.' Zei ik en ik stond ook op. 'Sorry. Ik weet dat je het heel moeilijk hebt enzo...' Zei ze toen we de deur uitliepen. 'Nee, het is goed. Maakt niet uit. Ik hoorde van Hermelien dat..' 'Milan, ja. Ik heb het zelf uitgemaakt.. Maar het doet nogsteeds heel veel pijn. Maar het was het juiste. Ik wil het je allemaal wel uitleggen maar het is een erg lang verhaal.' 'Het maakt mij niet uit. Vertel het nog maar een keer, ik ga zo omkleden. Het is volgensmij best fris buiten en ik wil het terrein verkennen.' 'Ik wil het je wel laten zien!' Riep ze blij.

We liepen over het binnenplein onderweg naar buiten. 'Pff, het is inderdaad erg fris.' Zei Katy terwijl ze haar korte rokje naar beneden trok.' 'Haha, ik zei het toch. Je zou denken dat het nu wel wat warmen zou zijn.. Het is Augustes!' 'Nou.. Wat wil je zien?' 'Het meer.' Antwoorde ik automatisch. Ik wilde graag zien waar Draco en ik vorig jaar doorbrachten. 'Oke, het meer.' Zei ze en we liepen in een richting een bos. Net voor het bos gingen we naar rechts. En daar lag het. Het prachtige meer. 'Wauw, het is supermooi.' 'Ja, ik weet het. Zeg ik ga echt even een broek ofzo aantrekken. Wacht je hier?' 'Shure.' Zei ik en ze liep weg. Ik liep naar voor en keek rond het meer. Ik ging zitten en genoot van het beetje zon. Al een paar seconde daarna hoorde ik voetstappen achter me. 'Jezus, hoe snel kleed jij om?' Vroeg ik verbaast. Ik nam de moeite niet om me om te draaien. De voetstappen kwamen dichterbij en Katy ging achter me zitten. 2 Armen werden snel om me heen geslagen en trokken me mee naar achter. 'Aaaaa! Godverdomme! Laat me los!' 'Ssssst gek! Ik ben het maar! Draco!' Zei hij zachtjes. Ik rukte me los uit zijn greep, stond op en draaide me om. 'Ben je gek geworden?' Fluisterde ik. 'Je liet me doodschrikken!' Er stond een grote grijns op z'n gezicht. 'En Katy komt zo terug. Laat me los, ga weg voordat-' Ik kon mijn zin niet eens afmaken en hij begon me alweer te zoenen. Jezus, hij had me wel gemist zeg. Wat een aansteller. Desondanks zoende ik terug. Hij was mijn houvast aan m'n vorige leven. Ik wilde ervaren hoe mijn leven was geweest, tot in detail. Hij duwde me weer op de grond en hij ging boven me hangen. Hij begon me weer te zoenen. Ik zoende terug, maar ik genoot er niet eens van. Ik hield niet écht van hem, zoals ik waarschijnlijk eerder had gedaan. 'Charlotte?! Waar zit je?' Hoorde ik Katy in de verte roepen. 'O fack!' Zei ik en ik stond op. 'Luister, wat ik nu ga doen is alsof ik je haat. Als ik je pijn doe zeg je laat me los. Oke?' 'Oke.'