Saved

Soms wordt mijn wereld geteisterd door een hevige storm. Een duistere storm die alles verwoest. Het zijn mijn gedachten, mijn gevoelens, die over het land razen. Ik voel me vanbinnen koken, ik sta op ontploffen. Het leven is niet eerlijk. Tranen rollen van mijn wangen, regen valt in bakken uit de lucht. Een schreeuw ontsnapt mijn mond, de donder doorklieft de hemel. Stemmetjes krijsen in mijn hoofd, mensen schreeuwen om hulp. Het mes in mijn handen bevind zich gevaarlijk dicht bij mijn nek, de duisternis kom dichterbij. Het schreeuwen wordt erger. Ook mijn geweten staat mijn daad niet bij. De twijfeling wordt groter, wanneer ik voetstappen op de trap hoor. Het is nu of nooit. Mijn slaapkamerdeur zwaait open, twee diepblauwe ogen kijken me geshockt aan. De ogen die me in zijn macht hebben, ogen waar ik ben voor gevallen, ogen die ik niet meer kan zien. Twee armen sluiten zich om me heen. Het mes valt op de grond. De hemel kleurt langzaam terug blauw. Ik voel zijn lichaamswarmte tegen mijn lichaam aan, de zon dringt door de dichte wolkenmassa en verwarmt de geschrokken mensen. Ik kalmeer en de storm gaat terug liggen.