222~

Laura PoV
'leg het nu maar gewoon uit, anders ga ik deze boekjes verbrand hebben, voor ik ze ooit uitgelezen heb.' mompelde ik zacht. Bill zuchtte, Tom keek de andere kant op, en ik had het gevoel dat hij hier eigenlijk niet meer wilde zijn. Ik negeerde hem een beetje en luisterde naar Bill. 'Ze hebben nagetrokken of het mogelijk was dat het Barbara was die op je geschoten heeft; ze had geen alibi, mensen van het hotel hadden haar al zien lopen. Blijkbaar is ze tot in onze gang van het hotel gekomen; ze heeft jou en Tom speels zien doen -die keer dat jullie mijn koffer op de grond hebben gegooid en ik deed alsof ik kwaad achter jullie aankwam, twee dagen ervoor- en blijkbaar is ze daar kwaad om geworden. Een oom van haar heeft een wapenhandel, meestal politiegeweren, dus ze kon er makkelijk aan komen. ze had een motief, geen alibi, was gezien, en ... ze heeft bekent toen ze merkte dat ze er niet meer vanonder kon komen. Blijkbaar is ze beginnen krijsen toen ze hoorde dat ze gearresteerd werd en de cel in ging. Ik knipperde met mijn ogen. Ik wist dat het Barbara was, maar om het allemaal zo te horen. Het deed raar. Het was goed dat Tom me dit niet in het ziekenhuis had verteld. ik zuchtte, Tom ook, en net op hetzelfde moment. ik wreef zachtjes met mijn hand over zijn been. hij nam mijn hand en gaf er een klein kneepje in. 'Het proces is al afgerond. Barbara heeft 18 jaar cel en 5 jaar voorwaardelijk gekregen voor poging tot moord.' zei Bill stil. Ik keek geschrokken op. Oké, Barbara en ik konden het niet goed vinden met elkaar, maar ... voor mij had zo lang ook weer niet gemoeten. Het feit dat ze terechtgewezen was had voor haar al veel schade kunnen aanrichten maar een celstraf...

Tadaa, heeft Barbara haar verdiende loon? -wetende dat de doodstraf niet van toepassing is in Europa-